تاثير روش نمايش خلاق بر كاهش اختلال‌هاي درون نمود كودكان پيش دبستاني

The Effect of Creative Drama on Internalizing Disorders in Preschool Children

زمينه و هدف: اختلال‌هاي درون­ نمود آثار طولاني­ مدتي بر سطوح كنش‌وري رفتاري، جسماني، شناختي، و هيجاني كودكان برجاي مي‌گذارند. بدين ترتيب پژوهش حاضر به منظور بررسي تأثير نمايش خلاق بر كاهش اختلال‌هاي درون­ نمود كودكان پيش‌دبستاني انجام شد. روش: روش پژوهش نيمه ­آزمايشي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه بود. بر اين اساس از بين تمامي كودكان دختر پيش‌دبستاني كه در سال تحصيلي 94-1393 در مراكز پيش‌دبستاني غرب تهران مشغول به تحصيل بودند 30 كودك با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب و به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايدهي شدند. سپس كودكان گروه آزمايش طي 10 جلسه 45 دقيقه‌اي تحت­ تأثير آموزش بوسيله نمايش خلاق قرار گرفتند. سياهه رفتاري كودكان آخنباخ (2001) به عنوان ابزار پژوهش در مراحل غربالگري و اجراي پيش ­آزمون و پس­ آزمون مورد استفاده قرار گرفت. در پايان داده‌هاي جمع‌آوري‌شده با روش تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: يافته‌هاي به‌دست‌آمده نشان داد كه نمايش خلاق بر كاهش اختلال‌هاي درون­نمود كودكان در مؤلفه‌هاي انزوا/ افسردگي و اضطراب/ افسردگي تأثير معناداري دارد (0/05) اما در مؤلفه شكايات جسماني تأثيري نداشته است. نتيجه‌گيري: نمايش خلاق از طريق فعال‌سازي و پويايي ذهن و برون­ريزي احساساتي كه زمينه بروز آن وجود نداشته است، موجب كاهش اختلال‌هاي درون ­نمود كودكان مي‌شود بنابراين روان­شناسان و درمانگران كودك مي­توانند نمايش خلاق را به عنوان يك روش درماني در كنار ساير روش­ها مورد توجه قرار دهند.

Background and Purpose: Internalizing disorders have long-term impacts on the level of behavioral, physical, cognitive and emotional reactions in children. The present study was conducted to investigate the effect of creative drama on decreasing internalizing disorders in pre-school children. Method: This quasi-experimental study was of pretest-posttest control group design. The research population consisted of all preschool girls studying at West Tehran preschools in the academic year of 2014-2015. The sample included 30 children selected by cluster sampling and assigned randomly either to the experimental or the control group. Then, the children of the experimental group underwent ten 45-minute sessions of creative drama training. child behavior checklist (Achenbach, 2001) was used as the research tool in the screening, pretest and posttest phases. Finally, the collected data were analyzed through SPSS by using analysis of covariance. Results: Findings revealed that creative drama had a significant effect on decreasing the isolation/depression and anxiety/depression sub-scales of internalizing disorders in the experimental group (p<0.05). However, it had no effect on the physical complaints. Conclusion: By creating mental dynamism and by leading to externalization of feelings which could not be previously expressed, creative drama can decrease internalizing disorders in children. Therefore, child psychologists and therapists can consider creative drama as a therapeutic method in the treatment of internalizing disorders.