مطالعه ي اثربخشي يادگيري معكوس بر تفكر تاملي دانش آموزان دوره دوم متوسطه در درس رياضي

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي راهبرد يادگيري معكوس بر بهبود تفكر تاملي و مولفه هاي آن در دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه در درس رياضي انجام شد. روش: روش ﭘﮋوﻫﺶ نيمه آزمايشي با پيش آزمون و پس آزمون با يك گروه گواه بود؛ و جامعه ي آماري آن، كليه دانش آموزان پسر پايه دهم تجربي دوره ي دوم متوسطه شهر اهر در سال تحصيلي97-96 مي باشد؛ كه از ميان آن ها نمونه اي به حجم 46 نفر به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. جهت گردآوري داده ها از پرسشنامه ي تفكر تاملي كمبر و ليونگ(2000) استفاده شد. در ابتدا پرسشنامه به عنوان پيش آزمون بر روي هر دوگروه(آزمايش و گواه) اجرا شد. سپس گروه آزمايش به مدت 13 جلسه تحت راهبرد يادگيري معكوس؛ و گروه گواه طبق معمول تحت روش سنتي(مستقيم) در درس رياضي قرار گرفتند. بعد از اتمام جلسات آموزشي، بر روي هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. يافته ها: داده ها با بهره گيري ازآمار توصيفي و استنباطي(تحليل كوواريانس چندمتغيري) تحليل شدند. يافته ها ي حاصل از تحليل كوواريانس نشان دادند، راهبرد يادگيري معكوس بر تفكر تاملي دانش آموزان موثر بوده است؛ همچنين براساس نتايج، تاثير يادگيري معكوس بر همه مولفه هاي تفكر تاملي (عادي، فهميدن، تاملي و تفكر انتقادي) مثبت و معنادار است.