درون‌زايي پول در ايران و پيامدهاي آن

يكي از مشكلاتي كه اقتصاد ايران در چند دهه اخير با آن رو به ‌رو بوده است، نرخ رشد نقدينگي بالا در كشور است كه عوارض بسياري را براي اقتصاد ايران به همراه داشته است كه از جمله آن مي‌توان به تورم بالا، كاهش ارزش پول، نرخ سود بانكي بالا و ... اشاره كرد. از آن‌جايي كه حجم نقدينگي در ايران همواره داراي نرخ رشد مثبت بوده، در اكثر پژوهش ها، يكي از عامل هاي مؤثر بر وجود تورم، حجم نقدينگي معرفي شده است. پژوهش حاضر به دنبال بررسي و تحليل تجربي علت نقدينگي بالا در ايران و يافتن مؤلفه‌هاي اصلي آن مي‌باشد. در اين پژوهش، مدل خودرگرسيون برداري (VAR)، به كار برده شده است. به اين منظور با استفاده از داده هاي سري‌زماني براي سال هاي 1359-1391، به بررسي مدل پرداخته شد. نتايج به دست آمده از پژوهش حاكي از آن است كه، نرخ رشد ارز، نرخ تورم، نرخ بهره، رابطه‌ي منفي و معنادار و هم‌چنين نرخ رشد كسري بودجه و نرخ رشد توليد ناخالص داخلي رابطه‌ي مثبت و معنادار، با نرخ رشد نقدينگي دارند. در نتيجه مي‌توان گفت كه پول در ايران درون‌زاست.