رابطه بين نااطميناني تورم و ميزان تسهيلات اعطايي قرض‌الحسنه بانك‌ها

اين مقاله به بررسي رابطه بين نوسانات تورم و ميزان تسهيلات اعطايي قرض‌الحسنه بانك‌هاي تجاري طي سال‌هاي 1393-1384 با استفاده از داده‌هاي ماهيانه مي‌پردازد. به اين منظور از روش همبستگي شرطي پوياي تصحيح شده (cDCC) الگوي خودرگرسيوني تعميم يافته مبتني بر واريانس ناهمسان شرطي (MGARCH) استفاده مي‌شود. نتايج به دست آمده حاكي از اين است كه بين نااطميناني تورم و ميزان تسهيلات اعطايي قرض‌الحسنه همبستگي مثبتي وجود دارد. بدين معني كه برخلاف تصور موجود با افزايش نوسانات تورم، افزايش قيمت تمام شده پول براي بانك‌ها و نيز كاهش قدرت خريد مردم، ميزان سپرده‌هاي قرض‌الحسنه و درنتيجه تسهيلات اعطايي از محل اين سپرده‌ها كاهش نمي‌يابد. اين نتيجه‌گيري مي‌تواند تأثير مستقيمي بر نحوه سياست‌گذاري بانك‌ها داشته باشد. بانك‌ها در دوران تورم و براي جلوگيري از كاهش ميزان سپرده‌هاي مدت‌دار خود، سياست‌هايي را اتخاذ مي‌كنند كه سپرده‌گذاران را تشويق به اين نوع سپرده‌گذاري نمايند. اين سياست بانكي در صورت اثرگذار بودن بايستي باعث كاهش ميزان سپرده‌هاي جايگزين همانند سپرده‌هاي قرض‌الحسنه گردد. اين مساله دقيقاً به معني كاهش ميزان تسهيلات قرض‌الحسنه اعطايي بانك‌ها در اين بازه زماني است؛ درحالي‌كه نتايج به دست آمده از اين پژوهش عكس مساله بالا را نشان مي‌دهد. اين بدان معني است كه بانك‌ها براي حفظ منابع مالي خود در دوران تورم بايستي به فكر اتخاذ سياست‌هاي مناسب ديگري باشند.