ارزيابي مقاومت مغزه هاي بتني باو بدون ميلگرد

آزمايش مغزه معمولاً در حوزه ي صنعت بتن به منظور سنجش مقاومت بتن در ساختگاه مورد توجه بوده و در مواردي به ابزاري منحصر بفرد براي سنجش ايمني ساختارهاي بتني موجود تبديل مي شود. از طرفي وجود ميلگرد باعث تاثير روي نتيجه مي شود و برخي از آيين نامه تاكيد دارند كه مغزه ها بدون ميلگرد باشند و برخي وجود ميلگرد داخل مغزه را با احتساب ضزيب اصلاح مجاز مي دانند. در اين تحقيق آزمايشگاهي، عوامل موثر بر مقاومت مغزه هاي حاوي ميلگرد بررسي مي گردد. بدين منظور تعداد 112 تير بتني ساده و مسلح به ميلگردهاي با قطر 10و16 ميليمتر و با دو طرح اختلاط، نسبت هاي آب به سيمان 4/0 و 55/0 ساخته شد. تيرها در شرايط محيطي نگهداري و عمل آوري گرديدند. از اين تيرها 988 نمونه مغزه بتني با قطرهاي 10 و 5/7 سانتيمتر و با نسبت طول به قطر 1و2 در سن هاي 14و28 و56 روزه حفاري گرديده و مورد آزمايش مقاومت فشاري قرار گرفتند. در اكثر موارد با افزايش مقدار نسبت آب به سيمان، ميزان كاهش مقاومت در مغزه هاي حاوي ميلگرد نسبت به مغزه هاي بدون ميلگرد، افزايش يافت. با افزايش پوشش ميلگرد، مقاومت مغزه ها كاهش مي يابد. درصد كاهش مقاومت مغزه هاي حاوي تك ميلگرد، نسبت به مغزه هاي بدون ميلگرد، با افزايش قطر ميلگرد، افزايش مي يابد. با افزايش تعداد ميلگردها، ميزان كاهش مقاومت، بيشتر گرديد. بيشترين كاهش مقاومت در مغزه هاي حاوي دو ميلگرد 16 بوجود آمد كه نسبت به مغزه بدون ميلگرد 23 درصد كاهش مقاومت داشته اند.