رابطه خود متمايز سازي و سطح تحول من با ميزان سازگاري زوجين

بدون عنوان

هدف: پژوهش حاضر به منظور تعيين رابطه خود متمايز سازي و سطح تحول من با سازگار ي زناشوئي در زوجين مراجعه كننده به كلينيك هاي مشاوره انجام شد. روش: آزمودني هاي پژوهش 65 زوج( 65 زن و 65 مرد) بود كه به روش نمونه گيري در دسترس از بين زوجين مراجعه كننده به كلينيك هاي مشاوره در شهر تهران انتخاب شدند. اين پژوهش با استفاده از روش تحقيق همبستگي انجام شد. بوس يله پرسشنامه هاي خودمتمايزساز ي، سطح تحول من و سازگاري زناشوئي اطلاعات و داده ها جمع آوري شد و با استفاده از روش هاي آمار ي رگرس يون چند متغيري و ضريب همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج حاصل از تحليل داده ها نشان داد كه بين خود متمايز سازي و سطح تحول من با سازگاري زناشوئي در گروه مردان و زنان رابطه معنادار ي وجود دارد. همچن ين يافته ها ي حاصل از تحليل ضرايب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين خود متمايز سازي، سطح تحول من و سازگار ي زناشوئي در مردان و زنان رابطه معناداري وجود دارد. نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش شواهدي را پيشنهاد مي كند كه تعامل خود متمايز سازي و سطح تحول من مي تواند سازگاري زناشوئي را در همسران تبيين كند. اي ن متغيرها از طري ق مكان يزم هاي متعادل سازي احساس تعلّق به خانواده مبدا و استقلال در پرتوي روابط ب ين فرد ي و درون فرد ي و رشد شخصي مي توانند سازگاري همسران را تحت تأثير قرار دهد.

فاقد چكيده