نقش ريسك سيستماتيك مبتني بر زمان در سودهاي مومنتوم

هدف پژوهش حاضر، بررسي وجود سودهاي مومنتوم در بازه‌هاي زماني كوتاه‌مدت، ميان‌مدت و بلندمدت در بورس اوراق بهادار تهران و نقش ريسك سيستماتيك شرطي در وجود سودهاي مومنتوم در استراتژي‌هاي معاملاتي مختلف مي‌باشد. با به كارگيري 5 استراتژي معاملاتي به منظور بررسي وجود سودهاي مومنتوم و مقايسه سودهاي مومنتوم در دوره‌هاي زماني كوتاه‌مدت و بلندمدت، ازآزمون مقايسه ميانگين دو جامعه استفاده گرديد و سپس براي بررسي اثر ريسك سيستماتيك متغير در زمان بر بازدهي مومنتوم، ابتدا به‌منظور محاسبه واريانس‌ها و كواريانس‌هاي شرطي پرتفوي‌هاي برنده و بازنده براي برآورد ريسك سيستماتيك متغير در زمان از مدل‌هاي اتورگرسيو آرچ و گارچ استفاده كرده و پس از برآورد ريسك با استفاده از آزمون مقايسه ميانگين دو جامعه، تفاوت در ريسك پرتفوي‌هاي برنده و بازنده مقايسه گرديد. نتايج آزمون فرضيه هاي پژوهش كه با توجه به جمع آوري داده هاي يك نمونه آماري شامل 120 شركت‌ پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران طي سال‌هاي 1389 تا 1394 صورت گرفت نشان مي‌دهد كه در بورس اوراق بهادار در بازه‌هاي زماني كوتاه‌مدت و ميان مدت سود مومنتوم وجود داشته ولي در دوره‌هاي زماني بلندمدت سود مومنتوم وجود ندارد سودهاي منتج از استراتژي‌هاي معاملاتي با دوره‌هاي تشكيل و نگهداري 3، 6 و 12 ماهه در نتيجه جبران ريسك بالاتر پيش مي‌آيند و پرتفوي‌هاي برنده ريسك بالاتري از پرتفوي‌هاي بازنده دارند.