بررسي تاثير تغيير نگرش مديريت از بيش اطميناني به مديريت منطقي بر بازده سهام

در شركت‌هاي با فرصت‌هاي رشد پايين، مديران منطقي به جايگزيني دارايي ها مي پردازند، درحالي‌كه مديران با اطمينان بيش‌ از حد، با برآورد بيش‌ از حد جريان هاي نقدي پروژه هايي كه در واقع خالص ارزش فعلي منفي دارند،اقدام به پذيرش آن ها مي نمايند.اين تفاوت ديدگاه مي تواند تبعات متفاوتي بر سرمايه گذاري بيش از حد و بالطبع بازده شركت ها خواهد داشت. هدف اين پژوهش بررسي تاثير تغيير نگرش مديريت از اطمينان بيش از حد به مديريت منطقي بر بازده سهام است. با استفاده از روش حذفي سيستماتيك تعداد 138شركت در طي سال هاي 1385الي1394 از بين شركت‌هاي پذيرفته ‌شده‌ بورس تهران انتخاب گرديد. همچنين، براي اندازه‌گيري بازده غيرعادي از مدل فاما و فرنچ و براي اندازه‌گيري بيش اطميناني از روش هاي مبني بر ميزان سرمايه گذاري انجام شده، استفاده شده است. نتايج حاصل از آزمون فرضيه‌ها نشان مي‌دهد كه تغيير نگرش از اطمينان بيش از حد به مديريت منطقي، افزايش بازده عادي و بازده غيرعادي را در پي داشته است. همچنين در شركت هاي با فرصت هاي رشد بالا، با تغييرنگرش مديريت، برخلاف انتظار، بازده عادي و نيز بازده غيرعادي افزايش يافته است. همچنين با تغيير نگرش مديريت،در شركت هاي با فرصت هاي رشد پايين، بر ميزان بازده عادي سهام به شكل معناداري افزوده شده است،در حالي‌كه در مورد بازده غيرعادي اين رابطه معنادار نبوده است.