شماره ركورد :
1031683
عنوان مقاله :
بررسي تاثير زور زدن خودبخودي در مرحله دوم زايمان بر پيامدهاي مادري و نوزادي
عنوان به زبان ديگر :
The Assessment of effect Spontaneous Pushing in Second Stage of Labor on Maternal and Fetus Outcomes
پديد آورندگان :
رحيمي كيان، فاطمه دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه مامايي , گليان تهراني، شهناز دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه مامايي , طالبي، فروغ دانشگاه علوم پزشكي تهران , مهران، عباس دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه آمار
تعداد صفحه :
8
از صفحه :
390
تا صفحه :
397
كليدواژه :
زور زدن خودبخودي , صدمات پرينه , آپگار نوزادي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: با وجود عوارض زور زدن فعال مادر در مرحله دوم زايمان، در بيش از 75% زايمان ها، مادران به استفاده از اين روش، تشويق مي شوند. هدف مطالعه حاضر، بررسي تاثير زور زدن خودبخودي، در مرحله دوم زايمان بر پيامدهاي مادري و جنيني مي باشد. مواد و روش ها: در اين مطالعه نيمه تجربي، 160 خانم حامله واجد شرايط، با تشخيص پزشك كشيك، در يكي از دو گروه زور زدن خودبخودي (انجام تنفس در حين زور زدن و عدم استفاده از عضلات شكمي) (گروه آزمون 80 نفر) و گروه زور زدن فعال (نگه داشتن نفس و تشويق مادر به زور زدن با استفاده از عضلات شكمي) (گروه كنترل 80 نفر) قرار گرفتند. طول مراحل زايمان، وضعيت پرينه، آپگار دقيقه اول و پنجم نوزادي ارزيابي شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: دو گروه از نظر طول مدت مرحله اول و دوم زايمان تفاوت آماري معني داري نداشتند. سالم ماندن پرينه در گروه آزمون با اختلاف معناداري بيشتر از گروه كنترل بود (p<0.001)، اما پارگي خودبخودي تفاوت آماري معني داري نداشت. ميزان نياز به اپي زياتومي در گروه آزمون 33.8% و در گروه كنترل 66.2% كه اين تفاوت معني دار بود (p<0.001) در گروه آزمون آپگار دقيقه اول نوزادي به طور بارزي بالاتر بود (p<01.011)، اما بين دو گروه از نظر نمره آپگار دقيقه پنجم تفاوت آماري معناداري وجود نداشت. نتيجه گيري: زور زدن خودبخودي مادر در مرحله دوم زايمان باعث كاهش صدمات پرينه و بهبود نتايج نوزادي مي شود.
چكيده لاتين :
Background & Aim: In more than 75% of delivery nursing staff members encourage prolonged Valsalva-type pushing during the second stage of labor. The objective of the present study is to the assessment of effect Spontaneous Pushing in second stage of labor on maternal and fetus outcomes. Methods & Materials: In this quasi-experimental study was completed on 160 pregnant women in second stage of labor and average 18-35 years old. The participants were allocated in two groups spontaneous pushing (n=80) and Valsalva pushing technique (n=80). In group spontaneous pushing, used the spontaneous pushing method (open glottis pushing while breathing out) and in other group, used the Valsalva pushing technique (closed glottis pushing while holding their breath) during the second stage of labor. Duration stage of delivery, perineal tears, 1- and 5- minute APGAR score were evaluated in both group .Data were analyzed by SPSS. Results: Rate intact perineum in spontaneous pushing group was higher than Valsalva pushing technique group (p<0.001). Moreover, first-degree and second-degree tears were not significant difference between two group. Rate the need for episiotomy was less in spontaneous pushing group (%33.8 versus %66.2) (p<0.001) that the group were significantly different. The baby fared better with spontaneous pushing, with higher 1 minute APGAR score. Conclusion: It seems that spontaneous pushing method during the second stage of labor is associated with less perineal trauma and improved newborn outcome.
سال انتشار :
1392
عنوان نشريه :
فصلنامه دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني سبزوار
فايل PDF :
7546670
عنوان نشريه :
فصلنامه دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني سبزوار
لينک به اين مدرک :
بازگشت