بررسي تطبيقي الگوي خطر و الگوي حسابداري با استفاده از منحني مشخصۀ عملكرد سيستم (ROC) براي پيش‌بيني ورشكستگي

پيش‌بيني ورشكستگي بنگاه‌هاي اقتصادي يكي از شاخه‌هاي رشتۀ مالي است كه در دو دهۀ اخير توجه بيشتري به آن شده است؛ به‌گونه‌اي كه الگو‌هاي ورشكستگي توسعه‌يافته و متغيرهاي محيط كلان اقتصادي و شرايط بازار را به همراه متغيرهاي حسابداري در بر مي‌گيرد. از آنجا كه در ايران از رويكرد حسابداري استفادۀ بيشتري شده است، مقايسۀ رويكردهاي مختلف اهميت دارد. هدف اصلي پژوهش، بررسي الگوي خطر كمپبل و همكاران (2008) در محيط اقتصادي ايران و مقايسۀ آن با الگوي حسابداري متشكل از متغيرهاي الگوي اُلسون (1980) و الگوي خطر شام‌وي (2001) در بُعد صحت پيش‌بيني ورشكستگي است. در اين پژوهش از داده‌هاي 241 شركت پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران بين1382 تا 1394 استفاده شده است. براي تخمين الگو‌ها از روش رگرسيون لجستيك و براي مقايسۀ قدرت الگو‌ها در پيش‌بيني ورشكستگي از روش تحليل منحني مشخصۀ عملكرد سيستم (ROC) استفاده شد. نتايج نشان مي‌دهد الگوي خطر كمپبل و همكاران (2008) به‌طور معناداري، ورشكستگي شركت‌هاي غيرمالي را پيش‌بيني مي‌كند و دقت آن بيشتر از الگوي حسابداري اُلسون (1980) در پيش‌بيني ورشكستگي است؛ اما تفاوت آن با الگوي شام‌وي (2001) در بُعد دقت معنادار نشد.