مفهوم «توانايي» و راهكار شرطي مور

عبارتِ فاعل از «توانايي انجام فعل به‌گونۀ ديگر» برخوردار است، به چه معناست؟ مباحث بسياري در فلسفه معاصر درباره معناي اين عبارت مطرح شده است. جي اي مور در كتاب اخلاق استدلال كرده است كه فاعل از توانايي انجام فعل به‌گونۀ ديگر برخوردار است تنها اگر به‌گونۀ ديگر انتخاب كرده باشد. نخستين‌بار آستين رديّه‌اي بر تحليل شرطي مور نگاشته و معتقد شد كه دسته‌اي از جملات با ظاهر شرطي اگرآن‌گاه به‌معناي واقعي شرطيه محسوب نمي‌شوند؛ مثل اين گزاره كه «مي‌توانستم به‌گونۀ ديگر عمل كنم اگر آن‌گونه مي‌خواستم». پس از او، چيزم و لرر تلاش كرده‌اند هرگونه تحليل شرطي از عبارت «S مي‌تواند X را انجام دهد» را رد كنند. به نظر آنها گزاره‌هايي با قالبِ «اگر C محقق باشد، S عمل X را انجام خواهد داد «با گزارۀ S» مي‌تواند عمل X را انجام دهد» هم‌معنا نيست. بروس آون معادلۀ بالا را معادله‌اي درست مي‌داند و معتقد است كه استدلال چيزم و لرر حاوي نوعي مصادره به مطلوب است. در اين مقاله ضمن مروري بر اين بحث، مدعاي دو طرف را بررسي كرده و خواهم گفت كه اشكال‌هاي بروس آون قانع‌كننده نيستند.