كاركردگرايي نقش و زندگي پس از مرگ

كاركردگرايي نقش، يكي از روايت‌هاي كاركردگرايي در فلسفه ذهن معاصر و از زيرشاخه‌هاي كاركردگرايي نقش علّي است. بر اساس اين روايت، برخي حالات و ويژگي‌هاي نفساني، مرتبه دوم و كاركردي (به معناي علّي) معرفي شده و بر تحويل‌ناپذيري آنها به تحقق‌گرهاي مادي يا غيرماديِ نقش‌هاي يادشده تأكيد مي‌شود. به‌طور‌ ويژه كاركردگرايي نقش در توصيف رابطه حالات نفساني و حالات بدني و مغزي، از مفهوم مابعد طبيعي تحقق استفاده مي‌كند. اين مقاله پس از ارائه شرحي مختصر از مؤلفه‌هاي محوري كاركردگرايي نقش و به‌ويژه روايت مادي‌انگارانۀ آن، استدلالي در جهت نشان‌دادن ناسازگاري دروني مادي‌انگاري مبتني بر كاركردگرايي نقش ارائه كرده است. سپس با اشاره به اينكه كاركردگرايي نقش مستلزم مادي‌انگاري نيست، كوشيده است با ناديده‌انگاشتن ناسازگاري يادشده، تأثير پذيرش كاركردگرايي نقش را بر مسئلۀ امكان زندگي پس از مرگ بررسي كند و به برخي از مزايا و نيز دشواري‌هاي صورت‌بندي زندگي پس از مرگ بر اساس كاركردگرايي نقش بپردازد.