اثر بخشي بازي درماني گروهي به شيوه ي شناختي– رفتاري بر سبك هاي مقابله كودكان

The effectiveness of group play therapy in cognitive – behavioral style on coping styles of children

زمينه: اين پژوهش با هدف اثربخشي بازي درماني گروهي به شيوه ي شناختي– رفتاري بر سبك هاي مقابله كودكان پسر دوره‌ي ابتدايي انجام شد. روش كار: طرح پژوهش به روش نيمه آزمايشي و گروه كنترل با طرح پيش آزمون – پس آزمون بود. براي نمونه‌گيري در مرحله‌ي اول از بين مناطق آموزشي شهر تهران منطقه‌ي 6 آموزش و پرورش به شيوه‌ي تصادفي انتخاب شد. سپس با استفاده از روش خوشه‌اي 4 مدرسه در اين منطقه انتخاب شدند و از ميان دانش‌آموزان پايه‌ي چهارم، پنجم و ششم اين مدارس كه از پرسشنامه رفتارهاي كنار آمدن كودكان(CCBQ) نمره‌ي آنان يك انحراف معيار بالاتر از ميانگين بدست آورده بودند، تعداد 28 نفر بروش تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند. براي كودكان گروه آزمايش 8 جلسه‌‌ي 45 دقيقه‌اي بازي درماني گروهي به شيوه ي شناختي– رفتاري بصورت 2 جلسه در هفته برگزار شد. در انتهاي پژوهش مجددا كودكان در هر دو گروه توسط پرسشنامه رفتارهاي كنار آمدن كودكان ارزيابي شدند. يافته ها: داده‌هاي پژوهش به كمك روش آماري تحليل كوواريانس مورد بررسي قرار گرفت. نتايج بدست آمده نشان داد كه بازي‌درماني شناختي- رفتاري اثري معني‌دار بر سبك مقابله‌ي سازگاري در جهت بهبود دارد(01/0 P <). نتيجه گيري: همچنين نتايج بدست آمده نشان داد كه بازي‌درماني شناختي- رفتاري اثر معني‌داري بر سبك مقابله‌ي انحراف از مشكل و نيز سبك مقابله‌ي ويرانگر دارد(05/0 P <). بنابراين بازي درماني گروهي به شيوه ي شناختي– رفتاري بر سبك هاي مقابله كودكان تاثيرگذار است و مي‌تواند موجب بهبود سبك‌هاي مقابله كودكان شود.

Background: The effectiveness of group play therapy in cognitive – behavioral style on coping styles of children was the objective of this study. Methods: In a quasi-experimental design, first, for sampling, Ministry of Education for Region 5 was selected randomly. Then, using the cluster approach, four schools were selected in this area and the students in the level of fifth in primary schools, which their scores were higher than average in coping behaviors in children questionnaire (CCBQ), 28 students were selected randomly in both experimental and control groups. At the end of the study, children were evaluated again in each group using coping behaviors of children questionnaire. The data were analyzed by Analysis of Covariance. Findings: Results showed that play therapy in cognitive – behavioral style has significant impact on coping style consistency of children toward improvement (P< 0.01). Also, results show that plays therapy in cognitive – behavioral style has significant effect on coping styles of deviation from problem and also destructive coping style (P< 0.05). Conclusions: it seems that play therapy in cognitive – behavioral style has impact on coping style of children and it can improve children coping styles.