تبيين ژئوپليتيك بستر وبنيان هاي تروريسم در سيستان وبلوچستان

شهرهاي جنوب خاوري ايران به لحاظ بنيادهاي فرهنگي اختلاف‌هاي زيادي با مركز كشور دارند و از جنبه اقتصادي نيز يكي از كم برخوردارترين مناطق كشور را شكل داده اند. در حالي كه زاهدان ميان 30 مركز استان، بيشترين فاصله را با مركز سياسي (1605 كيلومتر) كشور دارد، چابهار و كنارك نيز دورترين شهرستان‌هاي كشور به تهران هستند؛ اين در حالي است كه متوسط فاصله سكونتگاه‌ها در استان سيستان و بلوچستان 61 كيلومتر است كه بيش از سه برابر متوسط ملي است. موقعيت جغرافيايي و انزواي آن نه تنها ارتباطات شهرهاي جنوب خاوري را با ديگر مناطق كشور كاهش داده بلكه باعث تسريع ارتباطات برون‌مرزي ساكنان آن شده است كه اين مسئله مي‌تواند مورد سوء استفاده قدرت‌هاي منطقه اي و فرا منطقه اي قرار گيرد و زمينه‌ساز بروز حوادث تروريستي در منطقه باشد. علاوه بر اين بروز حوادث تروريستي در شهرهاي جنوب خاوري ايران مي‌تواند داراي بسترها و بنيان هاي فرهنگي؛ اقتصادي و طبيعي نيز باشد. اين پژوهش با روش توصيفي – تحليلي بر پايۀ مطالعه منابع كتابخانه اي به منظور بررسي و تبيين بسترهاي تروريسم شهري در جنوب خاوري جمهوري اسلامي ايران صورت پذيرفته است. بر اساس يافته‌هاي پژوهش؛ دخالت قدرت‌هاي منطقه اي و فرا منطقه اي (آمريكا، عربستان و رژيم صهيونيستي) و منافع آن‌ها با دست‌آويز قرار دادن بنيادهاي فرهنگي (مذهب، زبان و بافت اجتماعي)، بنيادهاي طبيعي (موقعيت جغرافيايي، توپوگرافي و انزواي جغرافيايي) و بنيادهاي اقتصادي (توسعه نامتوازن و ضعف بنيادهاي زيستي) منطقه بلوچ‌نشين عامل اصلي بروز اعمال تروريستي در شهرهاي جنوب خاوري ايران است.