ولايت ماندگار، امنيت پايدار

با نگاهي به تحولات و رويدادهاي داخلي چند سال اخير و حوادث منطقه خاورميانه به ويژه در قضيه بيداري مردم كشورهاي اسلامي مي‌توان گفت كه ولايت مداري و تبعيت از ولايت و امامت دو محور اصلي و راهبردي براي امنيت پايدار محسوب مي‌ شود. اين مقاله با تكيه بر روش استنباطي، تحليل توصيفي فهم و تجزيه و تفسير آثار متفكر حضرت امام خميني(رحمه الله عليه) فيلسوف بزرگ معاصر اسلام و در چارچوب مكتب فكري و نظري علل اربعه، برگرفته از فلسفه اسلامي، ادبيات نظري مباحث ارائه شده است. براساس چارچوب مذكور، امنيت پايدار و ارتباط مستقيم آن با ولايت مداري به عنوان يك موضوع مورد مطالعه، چهار علت دارد: علت مادي، علت صوري، علت فاعلي و علت غايي. باتوجه به اين كه مكتب فلسفي حضرت امام خميني(رحمه الله عليه) حكمت متعاليه است و نظريه ولايت فقيه به عنوان اصل مترقي و شيوه حكومتداري اسلامي در امتداد حكومت انبياء و صالحان از سوي امام خميني(رحمه الله عليه) مطرح شده است، مقاله حاضر ضمن طرح مباحثي در باب گفتمان ولايت حضرت امام خميني (رحمه الله عليه) و حضرت امام خامنه اي(مدظله العالي) در خصوص امنيت پايدار عمومي و ولايت مداري به رابطه بين اين دو مفهوم پرداخته است. اين مقاله با استفاده از روش گردآوري و مطالعه اسنادي و كتابخانه‌اي و به روش توصيفي – تحليلي در صدد بررسي نوع رابطه اي ميان امنيت پايدار و ولايت مداري مردم ايران اسلامي است و با اين فرض كه هرچه ميزان ولايت مداري و تبعيت از ولايت فقيه از سوي مردم به ويژه مسئولان كشور مستحكم‌تر و عميق‌تر باشد، امنيت پايدار در عرصه‌هاي مختلف كشور برقرار خواهد شد و به عبارتي به نظر مي‌رسد همواره يك نوع ارتباط مستقيم و معنادار هم جهت، ميان ولايت مداري و برقراري امنيت پايدار در جامعه وجود دارد.