پيش بيني شادكامي دانشجويان بر اساس هوش معنوي

Predicting happiness based on spiritual intelligence

مقدمه: افراد مي توانند با استفاده از هوش معنوي فعاليت ها و زندگي خود را در مسيري عميق و معنادارتر هدايت كنند. به كارگيري الگوهاي معنوي و ديني در زندگي روزمره مي تواند موجب افزايش سازگاري و بهزيستي انسان شود. هدف مطالعه حاضر اين است كه آيا هوش معنوي قادر به پيش بيني شادكامي مي باشد يا خير. روش:اين مطالعه مقطعي - تحليلي روي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي در سال 1391 انجام شد، در اين مطالعه تعداد 129 نفر با روش نمونه گيري طبقه اي متناسب به صورت تصادفي انتخاب شدند. افراد نمونه پرسش نامه هاي خودسنجي هوش معنوي و شادكامي آكسفورد را تكميل نمودند و داده ها با آزمون هاي آماري ضريب همبستگي و t مستقل و رگرسيون چندگانه خطي به روش گام به گام(stepwise) توسط نرم افزار SPSS 20 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. سطح معني داري در اين مطالعه 0.05 در نظر گرفته شد. يافته ها: ضريب همبستگي بين هوش معنوي و شادكامي برابر r=0.505 به دست آمد، كه از نظر آماري معني دار بود (p<0.001) در پيش بيني نمره شادكامي با متغيرهاي هوش معنوي و كنترل اثر متغيرهاي جنسيت، سن، محل سكونت و معدل با استفاده از رگرسيون چندگانه به روش گام به گام نتيجه گرفته شد كه فقط متغيرهاي هوش معنوي و جنسيت به صورت معناداري قادر به پيش بيني نمره شادكامي بودند. هم چنين دو بعد تفكر وجودي انتقادي و معناي شخصي از ابعاد هوش معنوي به صورت معناداري پيش بيني كننده شادكامي بودند. نتيجه گيري: از اين مطالعه نتيجه مي شود كه بر اساس هوش معنوي و جنسيت مي توان شادكامي افراد را پيش بيني نمود. از آنجا كه هوش معنوي مجموعه اي از توانايي هاست، مي توان با ارتقاي اين مهارت ها در دانشجويان زمينه بالابردن شادكامي در آن ها را فراهم كرد.

Introduction: People can direct their lives and activities into deeper, richer and more meaningful way using spiritual intelligence. Utilization of spiritual patterns in everyday life leads to an enhanced compatibility and evolution of well-being. The purpose of this study is to determine if spiritual intelligence can predict happiness. Methodology: This cross-sectional analytical study was carried out among students of North Khorasan University of Medical Sciences in the year 1391. 129 individuals were selected via Stratified sampling method. Individuals were assessed by spiritual intelligence questionnaire and Oxford Happiness Inventory (OHI) whereas statistical data was analyzed by Pearson correlation coefficient, t-student test and linear multiple regression (stepwise), by SPSS 20 software. The p-value was considered 0.05. Results: Correlation coefficient between spiritual intelligence and happiness was r=0.505 (p-value<0.001), which was statistically significant. In predicting happiness by spiritual intelligence and adjusting other variables effect such as gender, age, habitat, university grade point average by multiple regression test (stepwise), the results determine that spiritual intelligence and gender can significantly predict happiness score. and also the two main components of spiritual intelligence that were able to predict happiness were critical existential thinking and personal meaning production. Conclusion: The conclusion of the study is that spiritual intelligence and gender are prolific in predicting happiness. and since spiritual intelligence is a set of capabilities, promoting these skills can help to enhance happiness.