اثر درمان ارتودنسي ثابت به همراه كشيدن دندان‌هاي پرمولر اول بالا بر ارتفاع عمودي صورت در بيماران Class II div I

مقدمه: خارج ساختن دندان پرمولر اول و به تبع آن حركت مزيالي دندان مولر، سبب حركت Counter clockwise فك پايين و موجب كاهش ارتفاع صورت مي‌گردد. از طرفي اكستروژن مولرها در طي درمان‌هاي ارتودنسي، باعث تغيير در ارتفاع عمودي صورت مي‌شود. در نتيجه با حفظ موقعيت عمودي دندان‌هاي خلفي، مي‌توان از تغييرات ارتفاع عمودي صورت جلوگيري كرد. اين مطالعه با هدف ارزيابي تغييرات رخ داده در ارتفاع عمودي صورت در بيماران Class II div I درمان شده با كشيدن پرمولرهاي اول ماگزيلا، طراحي شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي مقطعي، تعداد 20 بيمار با متوسط سني 8/17 سال از مطب خصوصي، جهت شركت در مطالعه انتخاب شدند. نمونه‌ها داراي مال‌اكلوژن Class II div I و با رشد عمودي نرمال بودند. براي كاهش اثر رشد روي نتيجه‌ي مطالعه، بيماران به گونه‌اي انتخاب شدند كه بيشتر از 15 سال داشته باشند. پرمولر اول بالا جهت درمان، در همه‌ي نمونه‌ها خارج شده بود. لترال سفالومتري‌هاي بيماران به صورت ديجيتال درآورده شد. تصاوير تهيه شده توسط نرم‌افزار View box 3.1.1 مورد آناليز قرار گرفت. داده‌هاي جمع‌آوري شده به وسيله‌ي نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 20 تحليل شد. مقايسه‌ي هر يك از متغيرها، قبل و بعد از درمان، با استفاده از آزمون تي صورت گرفت (05/0 = p value). يافته‌ها: در اين مطالعه، متغيرهاي اسكلتي، هيچ كدام از نظر آماري تغيير معني‌دار پيدا نكردند. متغيرهاي دنداني U1-FH، U1-NA، U1-NA (mm)، Overjet دچار كاهش معني‌داري شدند (05/0 p value). هيچ كدام از تغييرات متغيرهاي مربوط به انسيزور‌هاي پايين، از نظر آماري معني‌دار نبود. متغيرهاي U6-Palatal P interincisal angle، U1- Palatal P افزايش معني‌داري را نشان دادند. نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه‌ي حاضر نشان داد، درمان بيماران Class II div I همراه با خارج كردن دو پرمولر اول بالا، باعث اكستروژن مولرها و كاهش پروتروژن انسيزورهاي ماگزيلا مي‌شود، ولي ارتفاع عمودي صورت تغيير نمي‌كند.