بررسي نگرش دانشجويان دندان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان به منابع مطالعاتي در سال تحصيلي 1395-96

مقدمه: يكي از مهم‌ترين اهداف آموزش در دانشگاه‌ها، بهبود فرايند آموزشي و افزايش ميزان يادگيري است. نوع منابع مطالعاتي، در يادگيري مؤثر و ارتقاي پيشرفت تحصيلي نقش بسزايي دارد. به همين منظور مطالعه‌اي با هدف بررسي نگرش دانشجويان دندان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان نسبت به منابع مطالعاتي در سال تحصيلي 1395-96 انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي توصيفي- مقطعي، در بين 661 نفر از دانشجويان مقطع دكتراي عمومي دانشكده‌ي دندان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان، به روش سرشماري در سال تحصيلي 1395-96، پرسش‌نامه‌ي طراحي شده توزيع گرديد كه 512 پرسش‌نامه‌ي تكميل شده، دريافت شد و در نهايت 503 پرسش‌نامه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. اطلاعات به وسيله‌ي پرسش‌نامه‌ي طراحي شده توسط محققان، كه روايي و پايايي آن تأييد شد، جمع‌آوري گرديد. اطلاعات به دست آمده، وارد نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 23 شد و با آزمون‌هاي آماري توصيفي و تحليلي از جمله كاي‌اسكوئر، ANOVA، همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت (05/0 p value ). يافته‌ها: يافته‌هاي اين پژوهش نشان دهنده‌ي گرايش (3/85 درصد) 429 نفر از دانشجويان به مطالعه‌ي جزوه كلاسي استاد به عنوان اولين اولويت منبع مطالعاتي در طول ترم بود كه اين مقدار، در زمان برگزاري آزمون 438 نفر (1/87 درصد) بود. همچنين بين ميانگين معدل دانشجويان و فراواني انتخاب اولويت اول منبع مطالعاتي در طول ترم، ارتباط معني‌داري مشاهده شد (048/0 = p value). نتيجه‌گيري: منبع مطالعاتي اكثر دانشجويان دندان‌پزشكي، جزوه‌هاي كلاسي بود. با توجه به اينكه منبع مطالعاتي نامناسب، مي‌تواند موجب محدود شدن دانش دريافتي در دانشجويان شود، نتايج اين مطالعه ضرورت نياز به بازنگري در برنامه‌ريزي آموزشي و انتخاب روش‌هاي مناسب جهت افزايش تمايل دانشجويان به مطالعه‌ي كتب مرجع در رشته‌ي دندان‌پزشكي را نشان داد.