كنترل ضوابط محدوديت تغيير مكان جهت بهبود رفتار لرزه اي سازه ها

امروزه روش معمول در طراحي ساختمان‌‌ به اين صورت است كه طراحي آن بر اساس بار‌هاي وارد و ضوابط نيرويي موجود در آيين‌نامه انجام مي‌شود، سپس تغيير مكان طبقات سازه با مقادير مجاز مقايسه مي‌گردد و در صورت نياز قسمت‌هايي از سازه تقويت مي‌شود تا اين ضوابط در همه طبقات برآورده شود. تا‌كنون ملاك خاصي براي يافتن مناسب‌ترين اعضايي كه با تقويت آنها، اين ضوابط به بهترين شكل ارضا شوند وجود ندارد و بنابر‌اين به هنگام طراحي سازه روش‌هاي مختلفي براي ارضاي ضوابط كنترل تغيير مكان به‌كار مي‌رود كه مطالعات گذشته نشان داده است اگرچه برخي از اين روش‌ها منجر به ارضاي ضوابط آيين‌نامه‌ مي‌شود اما عملكرد لرزه اي سازه را با چالش مواجه نموده است. در اين تحقيق راهكاري براي ارضاي منطقي ضوابط كنترل تغييرمكان ارائه و در چند سازه فولادي قاب خمشي ويژه لاغر نشان داده شده است كه راهكار ارائه شده نسبت به روش‌هاي موجود، به سازه با رفتار لرزه اي بهتر منجر مي‌شود. براي مقايسه رفتار لرزه اي سازه‌هاي مورد مطالعه از تحليل تاريخچه زماني غير‌خطي استفاده شد كه ملاك مقايسه نيز شاخص خرابي و زمان دوام در نظر گرفته شده است.