گرايش مدنيان به امام علي (ع) با بهره‌گيري از راويان مدني

بنا به شواهد و قرائن تاريخي، مدينه هرچند مولد و موطن تشيع است، ولي هيچ‌گاه يكي از اقطاب تشيع نبوده است. به عبارت ديگر، مدينه را نمي‌توان شهري شيعه‌خيز دانست. اما اين بدان معنا نيست كه اهالي آن هيچ‌گونه تمايلي به اهل بيت (ع) نداشته‌اند، بلكه گرايش‌هاي ‌حبي، سياسي و علمي هر يك به فراخور خود در برهه‌هاي مختلف وجود داشته است. اين مقاله درصدد رمزگشايي از گرايش مردم مدينه به ائمه (ع)، پس از رحلت پيامبر (ص) تا پايان عمر شريف امام علي (ع) (40 ه.ق.) است. اين مسئله در گرايش به امام علي (ع) متبلور است و احرازِ آن روش‌هاي گوناگوني دارد كه نگارنده در مقالات ديگري كاويده است. روش به‌كاررفته در اين مقاله، بررسي محل سكونت راويان احاديث امام علي (ع) به عنوان جامعه نمونه آماري، براي كشف ميزان گرايش اهل مدينه به ايشان است. نتيجه، كشفِ تساوي تقريبي راويان مدنيِ امام علي (ع) نسبت به مجموع راويان غيرمدني ايشان و اثبات گرايش راويان مدني احاديث به حضرت علي (ع) و در نتيجه اطلاع نسبي از گرايش مدنيان به ايشان است.