منصب بابيت امامان در ترازوي نقد بررسي محتوا‌شناسانه با توجه به كتاب رازداران حريم اهل بيت (ع)

ديدگاهي وجود دارد مبني بر اينكه منصبي كليدي با عنوان بابيت ائمه (ع) در عصر حضور و غيبت صغرا وجود داشته و افرادي به عنوان ابواب معرفي مي‌شدند. هرچند از عصر غيبت صغرا تعدادي از مؤلفان امامي و نصيري فهرستي از باب‌هاي معصومان مطرح كرده‌اند، اما بهترين و جامع‌ترين تبيين نظريه باب‌ها از ديدگاه اماميه را، در عصر حاضر، جواد سليماني در كتاب رازداران حريم اهل بيت (ع) به دست داده است. حال آنكه اين نظريه نياز به نقد استنادي و محتوايي دارد كه در اين تحقيق تمركز بر نقد محتوايي است. به اين ترتيب به اين پرسش پاسخ داده مي‌شود كه: نظريه باب‌هاي امامان از لحاظ محتوايي با توجه به نظريه‌اي كه سليماني تبيين كرده از چه ميزان اعتبار برخوردار است؟‌ اهميت پرداختن به اين مسئله از آن‌رو است كه نظريه بابيت پيامدهايي در نظام اعتقادي اماميه دارد و مي‌تواند تحولي در آن ايجاد كند. اين مقاله با دو رويكرد كلامي و تاريخي به نظريه بابيت مي‌پردازد و از روش‌هاي كلامي، تاريخي و رجالي استفاده مي‌كند. در انتها به اين نتيجه مي‌رسد كه بابيت جايگاهي در اعتقادات اماميه ندارد و بررسي‌هاي تاريخي نيز آن را تأييد نمي‌كند.