مقايسه ريزنشت تاجي دو ماده پركننده موقت كويت و كولتوزول در فواصل زماني مختلف

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، مقايسه توانايي سيل تاجي دو ماده پركننده موقت كويت و كولتوزول در دندان هايي است كه در زمانهاي متفاوت مورد درمان ريشه قرار گرفته اند. مواد و روشها: در 70 دندان قدامي، پس از تهيه حفره دسترسي در سطح پالاتال، كانال ها تا فايل شماره 40 پاك سازي و تا فايل 70 شكل دهي شدند. سپس همه كانال ها توسط گوتاپركا و سيلر پرشده، نمونه ها به سه گروه آزمايشي (هر يك بيست دندان) و دو گروه شاهد مثبت و منفي (هر يك پنج دندان) تقسيم شدند. آن گاه، حفرات دسترسي دندان ها در گروه هاي آزمايشي توسط يكي از مواد مورد پژوهش به روش لايه لايه مهر و موم گرديد و همه گروه ها در مدتهاي متفاوت در انكورباتور و در دماي 37o نگهداري شدند. سپس همه گروه ها به طور جداگانه در متيلن بلو غوطه ور شدند و با برش طولي دندان ها، ريزنشت تاجي هر ماده توسط روش نفوذ رنگ بررسي شد. از آزمون آناليز واريانس براي مقايسه ميانگين ريزنشت دو ماده در فواصل زماني مختلف استفاده گرديد. يافته ها: ميانگين ريزنشت تاجي در استفاده از كولتوزول در سه فاصله زماني يك روز، يك هفته و يك ماه كمتر از كويت بود و اين اختلاف از نظر آماري معني دار مي باشد (p value<0.001). نتيجه گيري: در اين پژوهش كولتوزول قدرت مهر و موم كنندگي بهتري در مقايسه با كويت نشان داد و يافته ديگر تحقيق حاكي از آن است كه در اثر گذشت زمان، به خصوص پس از يك هفته، ميزان ريزنشت تاجي هر دو ماده افزايش چشم گيري پيدا مي كند.