ارزيابى كيفيت محيط در مجموعه هاى مسكونى اقشار كم درآمد: مورد پژوهى مجموعه هاى مسكونى مهرشهر تاكستان

كيفيت محيط مجموعه هاى مسكونى ساخته شده براى اقشار كم درآمد، همواره از مسائل چالش برانگيز بوده است. در برنامه ها و طرح هاى تهيه شده، به دليل سيل عظيم متقاضيان و نيز محدوديت منايع و اعتبارات، غالباً اهداف كمّى دنبال شده و اهداف كيفى مهجور مانده اند. در پژوهش حاضر، ميزان كيفيت محيط در نمونه اى از اين مجموعه ها، كه در سال هاى اخير به ميزان بالايى به بهره بردارى رسيده اند، مجموعه هاى مسكونى مهر در شهر تاكستان، سنجيده شده است. روش سنجش كيفيت محيط در اين پژوهش، بر مبناى رويكرد مخاطب محور و بر اساس سنجش ميزان رضايتمندى ساكنين (از طريق پرسش نامه) است، تا بتوان كيفيت محيط شكل گرفته را از منظر ادراك ذهنى افراد ساكن در آن ارزيابى كرد. تحليل ها، كه با استفاده از روش هاى آمارى، همچون تحليل رگرسيون چندگانه و تحليل عاملى صورت گرفته اند، نشان دهندة نارضايتى ساكنين (5<41/2 < 1، با ميانة نظرى = 3) از كيفيت محيط سكونت خود بوده است. بيشترين ميزان نارضايتى از بين ساختمان ها، مجموعه ها،و شهر، معطوف به سطح مجموعه هاى مسكونى است كه نشان دهندة ناسازگارى با شيوة سكونت ساكنان است. به نظر مى رسد كه راهكارهايى براى ارتقاى محدوده از مجموعه به محله مى تواند منجر به ارتقاى كيفيت محيط گردد. بالا بودن ميزان اهميت متغيرهاى اجتماعى نيز مؤيد گزارة مذكور است. در اين پژوهش، تأثير متغيرها و ويژگى هاى فردى مخاطبين بر ادراكشان نيز بررسى گرديده است. نتيجة ، و تحليل ها نشان مى دهد كه، متغيرهاى سن، ميزان تحصيلات، شغل، بعد خانوار مدت حضور در مجموعه در طول روز در ادراك از كيفيت محيط تأثيرگذار بوده اند.