بررسي مقايسه اي اثر آنتي اكسيداني گل گاو زبان، گل بابونه و برگ هاي چاي سبز و سياه بر فتواكسايش اولئيك اسيد با استفاده از كمپلكس هاي پورفيريني محلول در آب به عنوان كاتاليزگر

فتواكسيداسيون ليپيدها فرايند شيميايي نامطلوبي است كه درآن اسيدهاي چرب ضروري به وسيله گونه ي فعال اكسيژن يگانه به پراكسيد تبديل مي شوند. در اين مطالعه از عصاره هاي آبي برگهاي چاي سبز و سياه Camellia sinensis (L.) O. Kuntze ، گل بابونه Chamaemelum nobile (L.) All و گل گاوزبان ايرانيEchium amoenum Fisch and C.A. Mey كه به ترتيب از رويشگاههاي طبيعي لاهيجان، شيراز و پارك ملي گلستان جمع آوري شده بودند جهت جلوگيري از تبديل اولئيك اسيد به پراكسيد استفاده شد. عصاره هاي آبي مورد نظر به روش خيساندن (maceration) استخراج شد. توليد اكسيژن يگانه و محصولات پراكسيدي در حضور فتوكاتاليزگرH2TCPP (مزوتترا كربوكسي فنيل پورفيرين) و نور به وسيله روش هاي طيف سنجي1H NMR ، طيف سنجيUVVis و تيتراسيون يدومتري اثبات شد. نتايج آنتي اكسيداني اين گياهان نشان داد كه به ترتيب عصاره هاي آبي گل گاوزبان، برگ چاي سياه و سبز و سپس گل بابونه توانستند به ميزان 75/42، 34/38، 98/36 و51/33 درصد از تبديل فتواكسيداسيوني اولئيك اسيد به پراكسيد جلوگيري كنند. اين در حالي است كه اين مقدار بازدارندگي در تبديل اولئيك اسيد به پراكسيد براي آنتي اكسيدان شيميايي اسيد اسكوربيك 32/20 درصد به دست آمد. همچنين نتايج اين پژوهش نشان داد كه خاصيت آنتي اكسيداني گل گاوزبان ايراني در حلال هاي آلي استونيتريل، اتانول و متانول حفظ مي شود.