بررسي ظرفيت باربري نهايي پي مركب حلقوي پوسته‌اي در خاك دانه اي

شكل پي به علت نحوه گسترش تنش در خاك زير پي و تغيير در مكانيزم گسيختگي خاك، نقش تعيين كننده‌اي در ظرفيت باربري يك سيستم شالوده دارا است. محدوديت منابع جهت گيري طراحي‌ها را به استفاده از روش‌هاي نوين به منظور بهره‌گيري از حداقل مصالح براي دستيابي به حداكثر كارآيي سوق داده است. هدف اين تحقيق مطالعه و بررسي رفتار ژئوتكنيكي پي مركب حلقوي پوسته‌اي و مقايسه آن با پي‌هاي حلقوي است. براي رسيدن به اين منظور تعدادي آزمايش بر روي پي‌هاي مركب حلقوي پوسته‌اي با زواياي پوسته مختلف به صورت مدلسازي آزمايشگاهي در سه حالت ماسه سست، متوسط و متراكم انجام شده است. براي بررسي اثر وجود تير لبه و همچنين محل قرارگيري آن بر روي ظرفيت باربري پي مركب، از دو نوع پي با زاويه پوسته 120 درجه با تير لبه در دو ناحيه محيطي و مياني استفاده شده است. در حين انجام آزمايش‌ها و با كمك ابزار دقيق ، داده‌هاي بارنشست به دقت ثبت شده است. نتايج بدست آمده حاكي از آن است كه بارنهايي پي‌هاي مركب بيشتر از پي حلقوي است و با افزايش زاويه پوسته، مقدار بارنهايي كاهش يافته است. همچنين بازدهي پوسته‌ها در خاك‌هاي با تراكم كمتر مطلوبتر است. يك رابطه جهت پيش بيني ظرفيت باربري نهايي پي مركب ارائه شده است. با افزودن تير محيطي به پي مركب ضمن رفتار بهتر اين پي‌ها در نشست‌هاي لحظه گسيختگي، افزايش بازدهي پوسته در همه تراكم‌ها نسبت به پي مركب فاقد تير محيطي مشاهده شده است. بنابراين وجود پوسته و تير لبه در پي حلقوي باعث بهبود و تقويت ظرفيت باربري نهايي مي‌گردد.