بررسي خاصيت پوزولاني مواد مختلف و تاثير آنها بر خصوصيات بتن فوق توانمند

جايگزيني بخشي از سيمان با مواد زائد صنعتي به خصوص در بتن‌هاي با حجم بالاي مواد سيماني همچون بتن‌هاي فوق توانمند مي‌تواند اثرات مثبتي از لحاظ زيست محيطي و بهبود خواص به ارمغان آورد. ليكن تاثير برخي از اين مواد همچون پسماند باطله زغال سنگ و سرباره مس بر خواص بتن‌هاي فوق توانمند مورد بررسي جدي قرار نگرفته است. مطالعه حاضر به بررسي تاثير چندين ماده جايگزين سيمان با عملكرد پوزولاني كاملا متفاوت از رده بسيار فعال همچون دوده سيليسي( تا تقريبا غيرفعال همچون پودر سنگ سيليس) بر خواص بتن‌هاي فوق توانمند پرداخته است. دماي عمل آوري 70 100 درجه سانتيگراد احتمال تشكيل ديرهنگام اترينگايت را تشديد مي‌كند، لذا دماهاي عمل آوري ℃ 60 و ℃ 90 درجه سانتيگراد به عنوان دماهاي عمل آوري با احتمال خطر پايين و بالا از لحاظ احتمال تشكيل ديرهنگام اترينگايت در مقايسه با دماي استاندارد 25 درجه سانتيگراد انتخاب شده اند. براي مقايسه نرخ واكنش پوزولاني مواد از روش رسانايي الكتريكي استفاده شده است. نتايج اين مطالعه در خواص مكانيكي شامل مقاومت فشاري و مدول گسيختگي، مشخصات دوام شامل انتشار تسريع شده يون كلريد و بررسي ريزساختاري با عكس‌هاي ميكروسكوپ الكتروني روبشي انجام پذيرفته است. نتايج نشان مي‌دهند كه استفاده از حرارت براي تمام مواد جايگزين سيماني مذكور به جز دوده سيليسي ميتواند سبب كاهش مقاومت و افزايش نفوذ يون كلريد بتن‌هاي فوق توانمند شود. مقاومت‌هاي بدست آمده از عمل آوري تسريع شده ℃ 60 و ℃ 90 تغييرات چنداني نسبت به يكديگر نداشته است در حالي كه استفاده از عمل آوري تسريع شده ℃ 90 ، انرژي بيشتري نسبت به عمل آوري تسريع شده ℃ 60 احتياج دارد و خطر ديرهنگام اترينگايت را تشديد مي‌كند.