مطالعه رژيم بارش و دبي حداكثر رواناب شهري در شرايط اقليمي آينده (مطالعه موردي: حوضه سيل‌برگردان غرب)

از جمله اثرات پديده تغيير اقليم، تغيير در رژيم هيدرولوژي و افزايش احتمال مواجهه با رخدادهاي حداكثر مي‌باشد. مقاله حاضر به بررسي رژيم (شدت و فراواني) بارش و رواناب حداكثري تحت اثر تغيير اقليم در حوضه سيل برگردان غرب تهران مي‌پردازد و تغييرات رخ داده در دوره بازگشت‌هاي بارش و رواناب حدي حوضه را در دوره آينده ( 2080 تا 2090) با دوره پايه ( 1999تا 2000) مقايسه مي‌كند. بدين منظور خروجي مدل اقليمي MRI-CGCM2.3.2a تحت سناريوي انتشار A1B به صورت نقطه‌اي (در مقياس ايستگاهي) برداشت گرديد و از روش عامل تغيير نيز جهت ريزمقياس‌سازي و توليد سري زماني بارش روزانه حوضه استفاده شد. سپس با استخراج داده‌هاي حداكثر بارش روزانه، مقدار بارش يك ساعته حوضه با دوره بازگشت 10سال محاسبه و از آنجا منحني شدت مدت فراواني بارش حوضه براي دوره پايه و نيز دوره آتي مورد بررسي حاصل گرديد. در مرحله بعد مقادير روزانه بارش به مدل بارش رواناب SWMM وارد و سري زماني روزانه رواناب خروجي از حوضه توليد شد. در انتها با استخراج توابع چگالي احتمال دبي حداكثر، به تحليل تغييرات رژيم رواناب حوضه در دوره آتي نسبت به دوره پايه پرداخته شد. نتايج نشان مي‌دهد كه شدت بارش‌هاي حدي در دوره زماني آينده نسبت به دوره پايه اندكي كاهش مي‌يابد. به علاوه نتايج نشان از افزايش دبي رواناب حوضه در افق 2090نسبت به دوره پايه دارد. با حركت به سمت آينده، با افزايش فراواني و احتمال رخداد يك مقدار مشخص از دبي رواناب در حوضه مواجه هستيم و براي يك دوره بازگشت مشخص نيز شدت جريان سيل شهري افزايش پيدا مي‌كند. بنابراين به كارگيري اقداماتي جهت تطبيق با اثرات پديده تغيير اقليم در اين حوضه ضروري به نظر مي‌رسد.