ادراك دانش‌آموزان دختر از درس تربيت‌بدني و ورزش

آگاهي از درك و نگرش دانش‌آموزان دختر نسبت به درس تربيت بدني و ورزش مدرسه بهترين راه تشخيص رفتار مشاركتي آنها در فعاليت‌هاي حركتي است و سهم عمده‌اي در توسعه سبك زندگي فعال زنان آينده جامعه دارد. از اين‌رو هدف پژوهش حاضر، بررسي ادراك دانش‌آموزان دختر از درس تربيت‌بدني و ورزش بود. جامعه آماري پژوهش را كليه دانش‌آموزان دختر مقطع راهنمايي تحصيلي شهر رشت (12472نفر) تشكيل مي‌دادند كه با احتمال افت آزمودني‌ها، 435 نفر به طور تصادفي انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه محقق ساخته آزمون (1388) بود كه با تغيير و اصلاح اندكي مورد استفاده قرار گرفت و روايي صوري و محتوايي آن به وسيله ده نفر از اساتيد دانشگاهي و پايايي آن با روش آلفاي كرونباخ تأييد شد (r=0.75). تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي كروسكال‌واليس، خي‌دو و ضريب همبستگي اسپيرمن در سطح معني‌داري p≤ 0.05 نشان داد اغلب دانش‌آموزان (88/7درصد) درك مثبتي نسبت به درس تربيت‌بدني و ورزش دارند و هم‌چنين بيشتر دانش‌آموزان (88/49 درصد) درك مثبتي از توانايي‌هاي خود در اين درس داشتند. ضمنا بين ادراك دانش‌آموزان پايه‌هاي مختلف از درس تربيت‌بدني و هم‌چنين درك‌ آنها از ميزان توانايي‌هاي‌شان در اين درس، تفاوت معني داري وجود داشت و دانش‌آموزان پايه اول در اين دو متغير در رتبه بالاتري قرار داشتند. هم‌چنين دانش‌آموزان، دروس رياضي، علوم، زبان انگليسي و زبان عربي را مهم‌تر و درس پرورشي را كم اهميت‌تر از درس تربيت‌بدني مي‌دانستند.