تحليل محتواي ﭘﮋوﻫﺶ‌ﻫﺎي كارآفريني ورزشي در ايران

هدف از اين پژوهش تحليل محتواي ﭘﮋوﻫﺶ‌ﻫﺎي كارآفريني ورزشي كشور مي‌‌باشد. روش پژوهش از نوع كمي و مبتني بر تحليل محتوا با رويكرد توصيفي تحليلي براي توصيف و ارزيابي محتواي مقالات جامعۀ هدف مي‌باشد. جامعۀ برابر نمونۀ آماري شامل، ﺗﻤﺎم ﻣﻘﺎﻻت ﻣﻨﺘﺸﺮه درﺑﺎرۀ ﻛﺎرآﻓﺮﻳﻨﻲ ورزشي در نشريات علمي و پژوهشي ايران تا  پايان سال 1394 به تعداد 96 مقاله است. يافته‌ها نشان داد ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﮋوﻫﺶ‌ﻫﺎ در فصلنامه‌هاي مديريت ورزشي دانشگاه تهران با 17 مقاله ﻣﻨﺘﺸﺮ‌ گرديد. ﻣﻮﺿﻮع اﺻﻠﻲ ﭘﮋوﻫﺶ‌ﻫﺎ، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﻨﺒﻪ‌ﻫﺎي اقتصادي و جامعه‌ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ﻛﺎرآﻓﺮﻳﻨﻲ ﺑﻮد. در (%86.5) ﭘﮋوﻫﺶ‌‌ﻫﺎ از روش ﻛﻤّﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ؛ گروه (هيأت‌علمي، فارغ‌التحصيلان و دانشجويان دانشكده‌هاي تربيت‌بدني و كارآفرينان ورزشي كشور) و نيز ﻣﻠّﻲ (كميته و آكادمي ملي المپيك، وزارت ورزش و جوانان) با (%26) ﺳﻄﺢ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻏﺎﻟﺐ ﭘﮋوﻫﺶ‌ﻫﺎ است و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت روي ﻛﺎركنان و مديران اداره كل ورزش و جوانان استان‌ها و شهرستان‌ها، كاركنان هيأت‌ها و فدراسيون‌هاي ورزشي با (%20) ﺻﻮرت ﮔﺮفت. ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﮋوﻫﺶ‌ﻫﺎ از داده‌ﻫﺎي ﻣﻘﻄﻌﻲ (%85.5) ﺑﺎ اﺑﺰار پرسش­نامه (%77) انجام شد و اﺳﺘﻔﺎده از داده‌ﻫﺎي ﻃﻮﻟﻲ ﻛﻤﺘﺮ راﻳﺞ بود. (%55) ﭘﮋوﻫﺶ‌ﻫﺎ به­طور ملّي اﻧﺠﺎم ﺷﺪ كه ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻮﺳﻂ دو ﻳﺎ ﺳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه (%70.75) ﻣﻨﺘﺸﺮ گرديد. (%43.5) ﭘﮋوﻫﺶ‌ﻫﺎ ﺣﺪاﻗﻞ داراي يك ﻧﻮﻳﺴﻨﺪۀ زن ﺑﻮدﻧﺪ. روﻧﺪ ﭘﮋوﻫﺸﻲ، ﭘﮋوﻫﺶ‌ﻫﺎي ﻛﺎرآﻓﺮﻳﻨﻲ ورزشي، از ﺳﺎل 1390 ﺑﻪ ﺑﻌﺪ رﺷﺪ ﭼﺸﻢ‌ﮔﻴﺮي دارد. نتايج نشان داد ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎي ﻛﺎرآﻓﺮﻳﻨﻲ ورزشي ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻣﺴﺎئل، ﻣﺸﻜﻼت و ﻣﺤﺪودﻳﺖهاي ﻣﻮﺟﻮد و روﻧﺪﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ در دﻧﻴﺎي ﻛﺴﺐ و ﻛﺎر و ﻛﺎرآﻓﺮﻳﻨﻲ، روﻳﻜﺮدي آﻳﻨﺪهﻧﮕﺮ را ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ، ﻛﺸﻒ ﻓﺮﺻﺖﻫﺎي ﻛﺎرآﻓﺮﻳﻨﻲ و ﺟﻬﺖدﻫﻲ ﻛﺎرآﻓﺮﻳﻨﺎن ﺑﻪ ﺳﻮي ﻧﻮآوري و ﺧﻠﻖ ارزش در ورزش ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪ.