اثر اندركنش خاك-سازه در رفتار لرزه‌اي مجموعه‌ سازه پدستال آنتن‌هاي بشقابي بزرگ

با توجه به پيشرفت روزافزون فناوري فضايي در سطح جهان و نيز كشور ايران، طراحي و بهره برداري از تجهيزات مخابراتي جهت ارسال و دريافت اطلاعات در ايستگاه هاي زميني مربوطه داراي اهميت بسزايي مي باشد. با پيشرفت هر چه بيشتر علوم مرتبط با فناوري فضايي از جمله مهندسي مخابرات و باتوجه به حساسيت بسيار زياد آنتن هاي بشقابي مورد استفاده در اين خصوص، لازم است طراحي مربوط به سازه هاي مرتبط با اين حوزه با دقت بيشتري نسبت به گذشته در دستور كار قرار گيرد. تاكنون در كشور بررسي و پژوهش مشخصي در خصوص اين موضوع، خصوصاً تاثير اندركنش خاكسازه جهت بررسي رفتار لرزه اي و نيز جابه جايي مجاز براي سازه هاي مربوط به آنتن هاي بشقابيبزرگ و نحوۀ صحيح محاسبه و اعمال بارهاي گوناگون به سازه انجام نشده است؛ لذا در پژوهش حاضر كه با هدف بررسي تاثير اندركنش خاكسازه در رفتار لرزه اي مجموعۀ سازۀ پدستال صورت گرفته، پس از محاسبه جابه جايي قابل قبول براي يك نمونۀ عملياتي از آنتن هاي مخابراتي (مهمترين عامل در بررسي عملكرد مناسب مجموعۀ سازۀ پدستال براي آنتن) در ابتدا در قالب مدل سازي همزمان مجموعۀ سازۀ پدستال آنتن و پي، با لحاظ نمودن اندركنش خاكسازه و نيز اعمال بارگذاري مربوطه به مجموعۀ سازه، جابه جايي حاصل شده در دو حالت عملياتي و دوام، استخراج و در ادامه ميزان اختلاف جابه جايي در حالات مذكور با جابه جايي حاصل از مدل سازي پدستال آنتن بدون درنظرگرفتن اندركنش خاكسازه مقايسه شده است. در نهايت با توجه به نتايج حاصله از مدل سازي هاي انجام شده مشخص مي گردد كه اعمال اندركنش خاكسازه در حالت دوام بيش از 50 درصد و در حالت عملياتي بيش از 500 درصد در جابه جايي اثرگذار مي باشد.