بررسي تأثير موانع ومحدوديتهاي بكارگيري منابع و مخبرين در ماموريت هاي پليس آگاهي قزوين در سال ۱۳۹۴

يكي از اصولي ترين راه هاي شناسايي بسترهاي كشف جرم و دستگيري مجرمين در سازمان هاي پليسي و اطلاعاتي در دنيا و از جمله نيروي انتظامي شناسايي، جذب مخبرين (منبع گيري)، جم عآوري اطلاعات، تجزيه و تحليل، توزيع و بكارگيري اطلاعات مي باشد. هدف از تحقيق حاضر بررسي موانع ومحدوديت هاي بكارگيري منابع و مخبرين در ماموريت هاي پليس آگاهي قزوين در سال ١٣٩٤ بود. اين پژوهش از نوع توصيفي- تحليلي بود كه اطلاعات مورد نياز با استفاده از پرسشنامه جمع آوري گرديد. تعداد ١٢٨ نفر از افسران ارشد، افسران جزء و درجه داران پليس آگاهي استان قزوين شركت نمودند. پرسشنامه شامل دو قسمت بود. قسمت اول پرسشنامه شامل متغيرهاي دموگرافيك (سن، تحصيلات، درجه، سابقه و ...) بود. قسمت دوم پرسشنامه شامل پرسش هاي تخصصي در مورد موانع ومحدوديت هاي بكارگيري منابع و مخبرين در مأموريت هاي پليس آگاهي قزوين در مؤلفه هاي عدم رعايت حيطه بندي، آموزشهاي ناكافي و نادرست، انتخاب افراد فاقد صلاحيت حرفه اي و ...بود. از روش همبستگي پيرسون جهت برآورد همبستگي بين عامل ها و متغير وابسته استفاده شد. رتبه هايي نيز به ترتيب مربوط به عدم رعايت حيطه بندي و آموزش هاي ناكافي و نادرست بود( ٠,٠1 p) كليه مؤلفه هاي مورد بررسي داراي همبستگي دوطرفه معني دار و مستقيم بودند ( ٠,٠5 p) به جز اينكه مؤلفه آموزش هاي ناكافي و نادرست با محدوديت هاي اخلاقي كارآگاهان همبستگي معني دار نداشت( ٠,٠5 p)