مطالعه تطبيقي قرار بازداشت موقت درحقوق ايران و فرانسه

قراربازداشت موقت به عنوان يكي از مصاديق قرارهاي تامين كيفري است. قرار بازداشت موقت سنگين ترين قرار تامين كيفري است كه ممكن است تحت شرايطي در مورد متهم اعمال و آزادي وي سلب گردد. قانون گذار ايران در قانون آيين دادرسي كيفري 1392 با وسعت بخشيدن به تعداد قرارهاي غير سالب آزادي صدور قرار بازداشت موقت را نيز محدود و محصور نموده است. بر اين اساس هدف مقاله حاضر بررسي و مطالعه موارد قرار بازداشت موقت در قانون آيين دادرسي كيفري مصوب 1392 است. در اين پژوهش كه به روش توصيفي- تحليلي صورت پذيرفته با بهره مندي از ابزار كتابخانه اي و اسنادي به عدالت ترميمي كه تلاش نموده است براي ترافعي كردن هر چه بيشتر رسيدگي ها و زدودن و در برخي موارد ، كمرنگ نمودن آن دسته از قواعد نظام دادرسي تفتيشي كه مغاير با اموال پذيرفته شده جهاني پرداخته است .اين مقاله تلاش دارد ابعاد مختلف قرار بازداشت موقت در حقوق ايران و فرانسه را مورد مطالعه قرار دهد.