اثربخشي آموزش‌هاي از راه دور در فعاليت‌هاي ياددهي-يادگيري آموزش عالي

باتوجه به تناقض در يافته هاي اثربخشي روش هاي آموزش از راه دور، پژوهش حاضر با هدف فراتحليل اثربخشي آموزش‌هاي از راه دور در آموزش عالي انجام گرفت. روش پژوهش حاضر براساس روش هاي تحليل ثانويه و از نوع فراتحليل و جامعه آماري آن شامل كليه پژوهش هايي است كه در ارتباط با اثربخشي انواع آموزش هاي از راه دور در آموزش عالي در داخل كشور به روش نيمه تجربي انجام شده كه از شيوه تمام سرشماري جهت نمونه گيري استفاده شد و بر اساس ملاك‌هاي ورود و خروج 79 پژوهش به عنوان حجم نمونه شناسايي و محاسبه شد. جهت جمع آوري اطلاعات از فرم كاربرگ طراحي شده توسط محقق در سه بخش اطلاعات كتاب شناختي، اطلاعات روش شناختي و يافته ها استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از شاخص اندازه اثر و آزمون همگني با استفاده از نرم افزار آماري CMA ويرايش دوم انجام گرفت. يافته ها نشان داد تمام روش هاي آموزش از راه دور در آموزش عالي كشور اثربخش بوده است اما اين اثربخشي در حد متوسط بوده است ( ES=0.526 ، 0.01 P) كه باتوجه به جدول سطح زيرمنحني بهنجار ميانگين اثربخشي استفاده از فناوري هاي آموزش مجازي (گروه هاي آزمايش) 69 درصد اثربخش تر از زماني بوده است كه از اين فناوري ها استفاده نشده است (گروه هاي كنترل) . همچنين فرارگرسيون تاثير سال بر نتايج پژوهش نشان داد كه با يك واحد افزايش در اجراي روش هاي آموزش از راه دور 07. به اندازه اثر، اثربخشي اين روشها افزوده ميشود، به عبارت ديگر اجراي روشهاي آموزش از راه دور در آموزش عالي با گذشت زمان اثربخش تر مي شود.