مطالعه عملكرد دانش آموزان دوره دوم متوسطه در حل يك تكليف توانايي فضايي با استفاده از نظريه SOLO

هدف از اين پژوهش، بررسي توانايي مهارتهاي فضايي دانش آموزان در حل يك تكليف و تجزيه و تحليل پاسخهاي آنها بر اساس طبقه بندي سولو است. نظريه سولو يكي از نظريه هاي آموزش رياضي است كه كاربرد زيادي در شناخت ما از درك و فهم دانش آموزان و يادگيري رياضي دارد. روش پژوهش توصيفي از نوع پيمايشي ميباشد. سؤالي از آزمون استاندارد پردو(Purdue) در مورد تجسم فضايي انتخاب گرديده كه روايي صوري و محتوايي آن توسط سه نفر از اساتيد آموزش رياضي و چهار نفر از دبيران هندسه تأييد شده است. به كمك معيار آلفاي كرونباخ، ضريب پايايي تقريبي آن به دست آمد. شركت كنندگان در اين مطالعه، 498 نفر از دانش آموزان پايه دهم، يازدهم و دوازدهم هستند كه به طور خوشه اي تصادفي چند مرحله‌اي، از مدارس نظري و فني و حرفه اي شهرستان بوشهر انتخاب شده اند. نتايج نشان ميدهند كه در زمينه تجسم فضايي، دانش آموزان مدارس معمولي در سطح تك‌ساختاري قرار دارند. در اين آزمون دانش آموزان هنرستاني هيچ‌كدام به سطوح چندساختاري و رابطه‌اي نرسيدند. در حين بررسي پاسخها، نوع تفكر، راه حلهاي چندگانه، استراتژيها و اشتباهات مفهومي رايج نيز تحليل شده است. نتايج مطالعه براي برنامه ريزان، مؤلفان كتابهاي درسي و محققان بسيار حائز اهميت است.