تحليل فلسفي فناوري و نقش آن در شكل‌گيري فضاي مجازي

چكيده زمينه: فناوري ديجيتال پديده‌اي حياتي در عصر حاضر است و همواره با دگرگوني ساختارهاي اجتماعي همراه بوده است. از آنجا كه ذات فناوري امري خنثي نيست، ميان فناوري و توليد انديشه رابطه‌اي دو سويه بوده است و فناوري داراي دانش خاص خود است؛ لذا مرتبط با زيرساخت‌هاي فلسفي زمان تغيير مي‌كند. يكي از رويدادهاي فناورانه، تحقق فضاي سايبرنتيك است كه با بيشترين نزديكي ماهيت فناوري را آشكار مي‌كند. هدف: هدف اين پژوهش تحليل فلسفي فناوري و يافتن نقش آن در شكل‌گيري فضاي مجازي است. روش پژوهش: موضوع پژوهش به گونه‌اي است كه ضرورتي براي طراحي فرضيه وجود ندارد. نوع پژوهش از لحاظ هدف كاربردي است و روش انجام آن اسنادي تحليلي مي‌باشد. يافته‌هاي تحقيق: تحليل فلسفي فناوري نشان مي‌دهد فناوري غير از علم است و ذات آن امري خنثي نسبت به ساخت‌هاي اجتماعي نيست. شكل‌گيري فضاي مجازي از فناوري از خلال تكنولوژيكي بودن فضاي مجازي، سكونت جديد انساني در قالب فراانسان‌گرايي و ميل وافر به گردش اطلاعات از نوع ريزومي، چند وجهي و غير متمركز به دست مي‌آيد. نگرش گشتالتي به فناوري، تبعات بسياري براي رابطۀ انسان با فناوري دارد. اين نسبت را دانش خاص فناوري با اتكاي مفهومي خود به دانش پست‌مدرني تبيين مي‌كند. همين دانش در فضاي مجازي به صورت وانمودگي، دولايه‌گي و توسعه شبكه‌اي حضور دارد.