شخصي‌سازي محيط يادگيري الكترونيكي براساس خودكارامدي يادگيرنده

هدف از پژوهش حاضر طراحي و پياده‌سازي سامانه آموزشياري هوشمندي است كه مدل يادگيرنده آن شامل ويژگي‌هاي خودكارامدي تحصيلي و سبك يادگيري، دو ويژگي مؤثر در يادگيري است. خودكارامدي تحصيلي به‌صورت خودكار و با طراحي سامانه فازي براساس رفتارهاي يادگيرنده و سبك يادگيري از طريق پرسش‌نامه فلدرـ سيلورمن كه شامل 44گويه است، شناسايي شده‌اند. پس از شناسايي اين ويژگي‌ها، راهبردهاي آموزشي متناسب با آنها ارائه و در سامانه‌اي هوشمندي به‌نام «پِرلِس» در محيطي واقعي پياده‌سازي شده و اثرگذاري آن در بهبود عملكرد يادگيرندگان و رضايت آنان از سامانه مورد ارزيابي قرار گرفته است. جامعه مورد بررسي شامل 23 نفر با ميانگين سني 24.56 سال بوده است. ارزيابي محيط شخصي‌شده نشان مي‌دهد كه درنظرگرفتن ويژگي‌هاي كاربردي در مدل يادگيرنده و ارائۀ درس‌پار‌ها و توصيه‌هاي متناسب با اين ويژگي‌ها، به پيشرفت تحصيلي 75% از يادگيرندگان منجر شده و‌ رضايت تحصيلي آنان را به دنبال داشته است. . ضمن اينكه بررسي‌ِ مدت زمان حضور يادگيرندگان در محيط شبكه قبل از استفاده از پِرلس و پس از آن تفاوت معناداري(سطح معني‌داري=0/05) را نشان نمي‌دهد. نتايج بدست‌آمده بيانگر آن است كه سامانۀ جديد آموزشياري، علاوه‌بر موفقيت تحصيلي يادگيرنده، افزايش تمايل يادگيرندگان را براي استفاده از سامانه به‌دنبال داشته است. پيشنهاد مي‌شود درپژوهش‌هاي آتي ويژگي‌هاي ديگرِ مؤثر در آموزش همچون سبك شناختي، احساس، شخصيت به‌منظور ارائه محيط شخصي‌شده براي يادگيرندگان مورد توجه قرار گيرد.