ببررسي تطبيقي‌انديشه‌هاي كلامي‌‌ابن‌تيميه با شيعيان اثني عشري با تكيه بر روايات ام سلمه(س) از رسول خدا(ص)

lt;p dir= RTL gt; lt;em gt;به سبب شهرتِ تضاد‌انديشه‌هاي كلامي‌‌ابن‌تيميه با ديگر فرقه‌هاي اسلامي ‌‌و به‌ويژه شيعيان اثني عشري، با نگاه تقريب و‌ ايجاد زمينه وحدت و‌ترويج تفكر صواب و رفع‌انديشه‌هاي باطل در فضايي خالي از تعصب نابجا، با روش تطبيقي به مقايسه چندين موضوع، با محوريت روايات رسيده از ام سلمه(س) كه مورد احترام فريقين است پرداخته و بدين نتيجه دست يافتيم كه؛ نظر ابن‌تيميه، با شيعيان اثني عشري؛ الف. در برخي موارد كاملاً موافق:(1. جواز گريه بر ميت؛ 2. جواز زيارت قبور؛ 3. جواز سلام و دعا بر مردگان و تأثيرپذيري آنان از زندگان)؛ ب. و در برخي موارد موافقت نسبي:(1. ابن‌تيميه، مسئله توسل و جواز آن را منوط به زمان حيات شخص مورد توسل مي‌‌داند ولي شيعه اعم از زمان حيات و ممات آن‌را جايز مي‌داند، 2. ابن‌تيميه بنا بر قولي مسئله تبرك را فقط در مورد كعبه قبول دارد، ولي شيعه مسئله تبرك را در تمام آثار انبياي الهي و صالحان و اماكن مقدسه مي‌‌پذيرد)؛ ج. و تنها در برخي مسائل اختلاف نظر وجود دارد: (1. تعيين مصداق اهل بيت رسول خدا(ص)؛ 2. وجود فضائل خاص بر اهل بيت(ع)، مانند مسئله عصمت و برتري آنان بر ديگران؛ 3. وجود علم غيب بر انبياء و اولياء الهي؛ 4. برپايي مجالس عزا بر اموات؛ 5. نوحه سرايي؛ 6. شدّ رحال) و ‌اين اختلاف را، بيشتر بايد در مواردي چون اختلاف در منابع روائي ‌اين دو مكتب جستجو كرد. lt;/em gt; lt;strong gt;                 lt;/strong gt; lt;/p gt;