اقليم شناسي رخداد پوشش ابرهاي پائين در ايران (2010-1981)

هدف از انجام اين مطالعه، اقليم شناسي ابرهاي پائين در فصول مختلف سال و تطبيق آنها با الگوهاي بلند مدت جوي به منظور كاربري در عمليات بارورسازي ابرها در ايران مي باشد. داده هاي فراواني رخداد ابرهاي پائين شامل پوشن كومه‌اي (استراتوكومولوس)، پوشني (استراتوس)، و كومه اي (كومولوس) از 44 ايستگاه همديدي سازمان هواشناسي كشور در بازه زماني 30 ساله در طول روز  شامل ساعات 06، 09، 12، و 15UTCگرد آوري شده اند و براي رسم الگوهاي بلند مدت فصلي پارامترهاي جوي از داده هاي[1]CFSR استفاده شده است. بررسي ها هم به صورت استاني و هم بر اساس موقعيت حوضه هاي آبريز صورت پذيرفته است. مهمترين نتايج اين بررسي نشان مي دهد كه ابرهاي پائين با رخداد بيشتر از 30% در ايستگاه هاي منتخب در فصول سرد سال شامل زمستان و پاييز مشاهده گرديد. حوضه ها و استانهاي شمال غرب، شمال و شمال شرق كشور در تمامي ماه ها از درصد رخداد ابر بالايي ( بيشتر از 70%) برخوردارند كه از نظر اين ويژگي اين مناطق شرايط مناسبي براي انجام عمليات بارورسازي ابرها دارند. در حوضه هاي واقع در جنوب شرق كشور در بيشتر ماه ها درصد رخداد ابر پايين كمتر از %30 بوده بنابراين شانس كمتري براي عمليات باروري دارند.الگوهاي بلند مدت جوي شكل گيري شرايط مساعدي را براي تقويت ميزان ابرناكي در فصول سرد سال نشان مي دهند كه با ريزش هواي سرد در نواحي شمالي و شمال غربي همراه با پرفشار سيبري و تقويت هواي گرم و مرطوب جنوبي شرايط مساعدي براي افزايش رطوبت به ويژه در نيمه غربي كشور فراهم مي كند. با شكل گيري كم فشار گرمايي در سطح زمين در فصل تابستان، پوشش ابرهاي پايين و آب قابل بارش در كل منطقه كاهش مي يابد.