نگاهي اصلاحي به برنامه فلسفه براي كودكان در بستر حكمت متعاليه

در اين پژوهش پس از تبيين معناي فلسفه در تربيت به تعيين نسبت حقيقت با ساخت معنا و ارتباط آنها با نسبي گرايي پرداخته، و ميزان سازگاري و ناسازگاري اين برنامه با تعليم و تربيت اسلامي در بستر فلسفه صدرايي واكاوي مي شود. طبق نظريه حركت جوهري ملاصدرا، سياليت هويت انسان برخلاف نگرش پست‌مدرني كه بستر ظهور برنامه فلسفه براي كودكان است، تغييرات متزلزل معقوليت و تنوع معرفت در حيطه امور قراردادي، بدون التزام به حقيقت قلمداد نمي شود، بلكه آن جوشش و كششي ذاتي، برخاسته از معيار وزين عقل و باور ايماني در راستاي كشف و درك حقيقت است و در مسير استكمال نفس انسان قرار دارد. هدف اين مقاله تبيين، تحليل و تصحيح برنامه فلسفه براي كودكان متناسب با بسترهاي فرهنگي جامعه ايراني با روش توصيفي ـ تحليلي است. به نظر مي رسد بهره گيري از نظام فلسفه صدرايي در تبيين چگونگي تكوين و بهكارگيري باورهاي عقلي و ايماني در زمينه تربيت بدرستي مي تواند توان ديدگاه اسلام را در زمينه ايجاد و تقويت نظام آموزشي رسمي و غير رسمي نشان دهد.