محيط‌هاي تربيتي اثرگذار در دوران كودكي با نگاهي بر ديدگاه صفايي حائري

هدف اين مقاله، بيان محيط هاي تربيتي اثرگذار در دوران صباوت با نگاهي بر ديدگاه صفاييحائري است. محقق براي رسيدن به اين هدف به بررسي و سپس جمع آوري اطلاعات و داده هاي لازم از كتابهاي استاد صفايي حائري، و سپس با روش توصيفي ـ تحليلي به توصيف و تحليل مطالب جمع آوري شده پرداخته است. نتايج اين پژوهش حاكي است كه محيط هاي گوناگون، آثار متفاوتي بر منش و روحيات افراد دارد. محيط بسته و همگون، محيطي است كه همه عوامل آن هماهنگ است. تربيت در اين گونه محيط ها كار چندان مشكلي نيست. مربي مي‌تواند با داستان، اشارات، تحميل، تدبير و تشويق، ويژگيها و ارزشها را در نهاد كودك بكارد و راه را به او بشناساند. در مرتبه بعد، محيط ناهمگون و متضاد، محيطي است كه عوامل آن در تضاد و ناسازي است. تربيت در اين گونه محيط ها مشكل است. در اين محيط ها مربي بايد بتواند با تقليد، رقابت، ترس، قهر، وعده و وعيد، محبت و احسان، توجه و پاداش، داستان و تدبير و تاكتيك، شخصيت و حريت و تفكر را در كودك پايه گذاري كند. محيط ديگري كه صفايي حائري از آن ياد مي كند، محيط متحرك و راه يافته است. اين محيط، محيطي است كه به‌گونه‌اي جامعه آرماني است كه همه عوامل آن، تحرك يافته و رو به حركت است. تربيت در اين محيط ها همانند محيط بسته است.