مطالعه سنجش شاخص هاي سرمايه فرهنگي بر سواد رسانه اي دانشجويان؛ نمونه موردي: دانشجويان دانشگاه پيام نور مركز قاينات

سواد رسانه اي مجموعه اي از رويكردهايي است كه در برابر برنامه هاي رسانه اي مخاطبان، حضور فعال دارند و پيام هاي آن را منتقدانه و مفسرانه پيگيري مي كنند. هدف مقاله حاضر، سنجش ميزان بهره مندي دانشجويان از سواد رسانه اي است و مطالعه نقش سرمايه فرهنگي و شاخص هاي آن در افزايش سواد رسانه اي مورد نظر بوده است. چارچوب نظري اين پژوهش، تركيبي از نظريات بورديو، هابز و تامن است. روش اين تحقيق، پيمايش از نوع كاربردي است و جامعه آماري، دانشجويان دانشگاه پيام نور قاينات هستند كه حجم نمونه طبق فرمول كوكران 374 نفر و به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب  شده اند. ابزار گردآوري، پرسشنامه خود محقق ساخته است كه پس از برآورد، پايايي سؤال ها و ميزان آلفاي كرونباخ برابر با 0/93% به دست  آمده است و اعتبار صوري پرسشنامه توسط متخصصان جامعه شناس صورت گرفته است. با استفاده از ويرايش 22 نرم افزارspss  و آماره هاي توصيفي و استنباطي (پيرسون و رگرسيون)، نتايج به دست آمده از اين پژوهش بيانگر وجود ارتباط بين متغير مستقل با متغير وابسته (ميزان سواد رسانه اي) است. ميزان بهره مندي دانشجويان از سواد رسانه اي طبق نتايج به دست آمده، در حد كم (57/5%) ارزيابي شده است. بر اساس نتايج رگرسيون، سرمايه فرهنگي با ميزان بتاي 0/163 توانسته است متغير وابسته سواد رسانه اي را تبيين كند. هم چنين نتايج نشان مي دهد كه معادله پيش بيني ميزان سرمايه فرهنگي مي تواند 68/5% از واريانس متغير وابسته را تبيين كند. در نتيجه، رابطه مؤثر بين سرمايه فرهنگي بر سواد رسانه اي برابر با 0/241 بوده و بر اساس جمع اثر كل شاخص هاي تحليل مسير، سرمايه فرهنگي برابر با 0/749 به صورت مستقيم و غيرمستقيم، سواد رسانه اي را تبيين و تحليل مي كند.