استعمارستيزي بن مايه ي اصلي شعر محمدتقي بهار يگانه شاعر خراسان در عصر مشروطه

يكي از رويدادهاي مهم يك صد ساله ي اخير، نهضت مشروطه مي باشد كه تحولي عميق در ادبيات معاصر ايران ايجاد كرده و شاعران متعهد، آثار ارزشمندي را با بن مايه هاي پايداري عليه استبداد داخلي، ستمگري استعمارگران خارجي و تجاوزگري آنان آفريده اند. محمدتقي بهار از شاعران متعهد و ملتزم خراسان است كه عليه حاكميت استبدادي و استعماري عصر مشروطه، شعر سروده و جلوه هاي مقاومت با رويكردي آگاهي بخش و ملي گرايانه و با تكيه بر وطن دوستي و ظلم ستيزي، مشخصه ي اصلي آثار و درون مايه ي اشعارش گشته است. اين پژوهش با هدف تبيين و ترسيم جلوه هاي مقاومت و پايداري در اشعار ملك الشعراء بهار با روش توصيفي تحليلي انجام شده و يكي از مهم ترين يافته هاي اين پژوهش آن است كه ديوان محمدتقي بهار را مضاميني چون برانگيختن مردم بر عليه استعمار و استبداد و ترسيم موقعيت آنها، يادكرد از قهرمانان ملي و مذهبي، وطن پرستي، دعوت به مبارزه و ايستادگي در برابر تجاوزگري، القاي اميد به آينده ي روشن، دعوت به اتحاد و ستايش آزادي و آزادگي  تشكيل مي دهد كه هر يك از اين موارد، نشان دهنده ي جلوه هاي استعمارستيزي در اشعار او مي باشد كه با زبان صريح و آشكار به آنها پرداخته است.