بررسي رابطه بين تحليل هزينه - پاداش و احساس عدالت اجتماعي با بي تفاوتي اجتماعي در ميان دانشجويان (مطالعه موردي: دانشگاه پيام نور مشهد)

بي تفاوتي اجتماعي به عنوان پديده اي  آسيب شناختي، مانعي در مشاركت سياسي – اجتماعي و توسعه ملي است و نيز از عوارض شهرنشيني در عصر جديد از آن ياد شده و نوعي افسردگي اجتماعي و حالتي انزواگرايانه را نشان مي دهد. لذا به لحاظ آسيب شناختي، نوعي بيماري اجتماعي تلقي شده و اهميت مطالعه آن و پيامدهاي نامناسبش در مسير توسعه ضرورت دارد. هدف كلي اين پژوهش، بررسي ميزان بي تفاوتي اجتماعي و عوامل مؤثر بر آن در ميان دانشجويان دانشگاه پيام نور مشهد مي باشد. اين پژوهش با روش پيمايشي و ابزار پرسشنامه صورت گرفته است. جامعه آماري اين پژوهش كليه دانشجويان دانشگاه پيام نور مشهد به تعداد 13595 نفر مي باشند كه حجم نمونه پژوهش براساس روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي متناسب 373 نفر است. نتايج آزمون فرضيه ها حاكي از اين است كه بين متغيرهاي پيش بين، تحليل هزينه پاداش با متغير بي تفاوتي اجتماعي، رابطه معناداري وجود دارد و بين متغير احساس عدالت اجتماعي با بي تفاوتي اجتماعي، رابطه معناداري وجود ندارد. در نتايج حاصل از تحليل رگرسيون چندگانه مشخص شده كه حدود 0.18% تغييرات در بي تفاوتي اجتماعي به وسيله متغير پيش بين، قابل تبيين است. بر اساس يافته هاي به دست آمده در اين پژوهش مي توان چنين استنتاج كرد كه بي تفاوتي اجتماعي، در ميان دانشجويان دانشگاه پيام نور مشهد در حد پايين وجود دارد.