روان شناسي مثبت در الهي نامه ي عطار نيشابوري

الهي نامه ي عطار نيشابوري، سرشار از آموزه هاي اخلاقي، عرفاني و ديني است كه عطار در آن با بيان حكايت ها، داستان ها و تمثيل هاي گوناگون به طور مستقيم و غيرمستقيم به مسائل تربيتي و اخلاقي عنايتي ويژه داشته است. امروزه در نظرياتي كه از سوي صاحب نظران روان شناسي مطرح مي شود، مي توان نكات دقيقي را دريافت كه بسياري از آنها را در سخن بزرگان ادب و فرهنگ اين سرزمين نيز مي توان ملاحظه نمود. روان شناسي مثبت گرا با تكيه بر استعدادها و توانايي هاي انساني، به جاي تمركز بر بيماري ها، جاي خود را در بين ادبيات و فرهنگ بشري گشوده است، تا جايي كه با كمي دقت مي توان ردپاي آن را در متون ادبي اقوام مختلف جست. پژوهشگران روان شناسي مثبت نگر توانمندي هاي انسان را در شش گروه خرد و دانايي، شجاعت، نوع دوستي، عدالت، اعتدال و تعالي با عنوان فضيلت هاي همه جا حاضر، طبقه بندي كرده اند و براي هر كدام قابليت هايي برشمرده اند. از آن جا كه بررسي و تحليل همه ي اين فضيلت ها و قابليت ها به همراه استخراج شواهد از حوصله  اين مقاله بيرون است، از اين رو، در اين نوشته به چند مورد از فضيلت ها پرداخته شده است. بررسي اشعار و حكايت هاي الهي نامه ي عطار نيشابوري، با هدف شناسايي و تبيين مؤلفه هاي روان شناسي مثبت، هدف اصلي نگارندگان در نگارش اين مقاله بوده است تا شعر عطار را از منظري ديگر مطالعه و بازبيني كرده، اين تصور را از ذهن علاقه مندان تحليل هاي روان شناسي بزدايد كه آن چه غربي ها امروزه در قالب مفاهيم و اصطلاحات نو ارائه مي كنند، يافته هاي نوين انديشمندان غرب نيست، بلكه بسياري از اين ديدگاه ها قرن ها پيش با شواهد و مصداق هاي دلكش تر در آثار و كلام فرزانگان سرزمين خودمان بيان شده است.