بازتاب مسلك هاي اخلاقي در تصوف خراسان

تصوف در خراسان بزرگِ سده هاي پنجم و ششم توانست با تكيه بر آبشخورهاي فكريِ ممتاز و متمايز از جنبش زهاد در عراق، سرآغاز تحولي عميق در تاريخ معارفِ باطنيِ جهان اسلام و توليد مكتوبات صوفيانه شود. جايگاه ايالت خراسان و تنوع اقليت هاي ديني، به شكوفايي تصوف در اين سرزمين، كمك بزرگي كرد. شيوخ خراساني با ياري گرفتن از مرام هاي كهني هم چون جوانمردي، ملامتي، عياري و قلندري كه در اين خطه وجود داشت، به باروري هر چه بيشتر تصوف ياري رساندند و آن را از پيله تنگِ معرفتي كناره و خاموش و تكيه بر زهد سرسختانه، هم چنان كه در عراق بود، به جرياني قدرتمند تبديل كردند، شرايطي كه پيش از آن وجود نداشت. يافته هاي اين پژوهش كه مبتني بر رويكرد توصيفي  تحليلي است، نشان مي دهد كه تصوف خراسان از سنن مستقل ملامتي، قلندري، عياري و ... براي گسترش اقتدار خود استفاده و نهايتاً با حذف استقلال انديشه هاي مزبور، آنها را در خود هضم كرده است.