تحليل عوامل مؤثر بر ارتقاي كيفيت حضورپذيري عابرين پياده در محلات شهر اسلامي (مورد مطالعه: محلات شهر مشهد)

پيدايش مشكلات شهرنشيني و در نتيجه ي آن كاهش كيفيت زندگي شهروندان در بافت شهري، متخصصان امر را به سوي يافتن راهي مناسب، جهت تعديل شرايط محيط زندگي انسان و ارتقاي سطح كيفيت آن سوق داده است. در اين ميان، توجه به حضور فعال عابرين پياده در فضاهاي شهري يكي از راهكارهاي مؤثر بر بهبود كيفيت فضاهاي شهري به شمار مي آيد، بويژه آن كه در محلات شهر اسلامي نيز كه بيانگر هويت و فرهنگ غني اسلامي است. هدف عمده در پژوهش حاضر، دستيابي به معيارهاي كيفي و كالبدي مؤثر بر ارتقاي سطح حضورپذيري عابرين پياده در محلات شهر اسلامي و هم چنين تحليل و بررسي اين معيارها و ميزان توجه به آنها در بافت محلات شهر مشهد است. پژوهش حاضر از نوع موردي است كه يه روش توصيفيتحليلي انجام شده است. بدين منظور با استناد به منابع كتابخانه اي و اسنادي به بيان مباحث نظري پيرامون عوامل مؤثر بر حضورپذيري عابرين پياده در بافت محلات شهري اسلامي پرداخته شده  است و مؤلفه ها و شاخص هاي تأثيرگذار استخراج گشته اند. مؤلفه هاي استخراج شده در دو بُعد كالبدي و عملكردي تقسيم گرديد و در شش محله از بافت دروني، مياني و معاصر شهر مشهد مورد بررسي و تحليل قرار گرفت. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد كه توجه به معيارهاي كالبدي در بافت معاصر شهر مشهد بيشتر است، اين در حالي است كه معيارهاي كيفي در بافت دروني شهر مشهد از اهميت بالاتري برخوردار هستند. اين امر نشان دهنده حفظ هويت مندي و كيفيات محيطي بافت دروني شهر مشهد است در حالي كه ساخت وسازهاي نوين و گسترش تعداد اتومبيل ها در بافت معاصر وجهه متفاوتي با هويت محدوده بافت دروني (تاريخي) ايجاد نموده است.