واكاوي نقش ابعاد سرمايه اجتماعي بر توسعه محصول جديد: با تاكيد بر نقش ميانجي گرايش كارآفرينانه در شركت‌هاي دانش‌بنيان

تئوري سرمايۀ اجتماعي در چند دهۀ گذشته اهميت فزاينده‌اي را كسب كرده است و نشان‌دهندۀ مزاياي حاصل از موقعيت شركت در يك شبكه اجتماعي است.‌ علاوه بر اين، سرمايه‌ اجتماعي شركت، بهره‌برداري از فرصت‌هاي نوآورانه را تسهيل مي‌كند، امكان كشف فرصت‌هاي جديد را فراهم مي‌آورد كه در نتيجه، مي‌تواند بر گرايش كارآفرينانه تأثير مثبت داشته باشد. پژوهش حاضر به دنبال بررسي ابعاد سرمايۀ اجتماعي بر توسعۀ محصول جديد با تأكيد بر نقش ميانجي گرايش كارآفرينانه در شركت‌هاي دانش بنيان است. اين مطالعه از لحاظ هدف كاربردي، از نوع تحقيقات توصيفي و با روش پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش؛ مديران و معاونان شركت‌هاي دانش‌بنيان هستند كه براي اين منظور نمونه‌اي به تعداد 208 نفر به صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. به منظور گردآوري داده‌هاي ميداني از پرسشنامه مبتني بر طيف ليكرت و براي تجزيه و تحليل داده‌ها از مدل‌سازي معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه از بين ابعاد سرمايه اجتماعي، بعد ساختاري تأثير منفي بر گرايش كارآفرينانه دارد. همچنين بين گرايش كارآفرينانه و توسعۀ محصول جديد تأثير مثبت و معناداري يافت شد. سرانجام، گرايش بازار بر رابطۀ بين گرايش كارآفرينانه و عملكرد توسعه محصول جديد تأثير منفي مي‌گذارد. با توجه به نتايج بدست آمده از يافته‌هاي تحقيق حاضر ميتوان نتيجه گرفت كه اگر مديران شركت‌هاي دانش بنيان بتوانند فضاي كاري توأم با صميميت و اعتماد را ايجاد نمايند و از اين طريق سرمايه اجتماعي را بهبود دهند، طبعاً مي‌توانند زمينه‌ساز گرايش كارآفرينانه در كاركنان و درنهايت در شركت باشند.