سنجش ميزان احساس امنيت اجتماعي در مناطق روستايي (مورد مطالعه: روستاهاي دهستان برادوست شهرستان اروميه)

مقدمه: احساس امنيت، پيش‌نياز هرگونه توسعه اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي و سياسي محسوب شده و آگاهي از وضعيت احساس امنيت ساكنان يك اجتماع نقش مؤثري در شناخت چالش‌ها و راهكارهاي توسعه يك جامعه داشته و در جهت تقويت زيرساخت‌هاي آن عمل مي‌نمايد. در طي چند سال گذشته، در نواحي روستايي شهرستان اروميه مسائل مختلفي رخ داده كه بر ميزان شاخص‌هاي احساس امنيت اين منطقه تأثير گذاشته است. بخشي از اين مشكلات به علت بي‌توجهي به شاخص‌هاي مؤثر در اين امر بوده است. پژوهش حاضر ميزان امنيت اجتماعي را با شاخص‌هاي امنيت جاني، امنيت اخلاقي، امنيت اقتصادي، امنيت مكاني، اعتماد به پليس، اعتماد بين فردي، اعتماد نهادي و امنيت نظامي را در روستاهاي دهستان برادوست شهرستان اروميه موردبررسي قرار مي‌دهد. روش: روش پژوهش حاضر توصيفي ارزيابي بوده و از لحاظ هدف، كاربردي است. داده‌ها و اطلاعات به دو صورت كتابخانه‌اي و ميداني گردآوري‌شده است. جامعه آماري تحقيق 11464 نفر از ساكنين روستاهاي دهستان برادوست است كه از اين جامعه بر اساس فرمول كوكران 368 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. براي شناخت رابطه بين متغيرها از آزمون ضريب همبستگي اسپيرمن، براي شناخت تفاوت پذيري احساس امنيت از متغيرهاي اسمي دوگانه از آزمون t و متغيرهاي اسمي چندگانه از آزمون f و سرانجام براي شناخت ابعاد احساس امنيت اجتماعي از آزمون t  تك متغيره استفاده نموديم. يافته‌ها: يافته‌هاي تحقيق بيانگر آن است كه از ابعاد در نظر گرفته‌شده براي امنيت اجتماعي، شاخص اعتماد نهادي در رتبه اول و شاخص امنيت اخلاقي  در رتبه هشتم و پايين‌ترين رتبه قرار داشته كه اين امر نشان‌دهنده سطح نازل و تأمل‌برانگيز امنيت اجتماعي در بين روستانشينان اهالي دهستان برادوست است. نتيجه‌گيري: شاخص امنيت اجتماعي كه با تركيب شاخص‌هاي موردسنجش به‌دست‌آمده است ميانگين بالاتر از حد متوسط را نشان مي‌دهد و اين امر گوياي آن است كه روستانشينان دهستان برادوست از احساس امنيت نسبتاً مطلوبي برخوردار مي‌باشند ولي امنيت اقتصادي و اخلاقي در سطح بسيار پاييني قرار دارند.