رابطه حاشيه‌نشيني با تهديدات امنيت ملي: نقش واسطه‌اي حس تعلق‎مكاني (مورد مطالعه: ماهدشت كرج)

مقدمه: حاشيه‌نشيني يكي از مهم‌ترين معضلات درزمينه امنيت اجتماعي و امنيت شهري است كه كشورهاي جهان سوم به‌خصوص كشور ما را درگير كرده است. حاشيه‌نشينان كه به دلايل مختلف از نواحي مختلف كشور به اين مكان مهاجرت نموده‌اند، غالباً احساس تعلق‌خاطري به مكاني فعلي خود ندارند كه اين امر مشكلات امنيتي بسياري را به وجود مي‌آورد. هدف از اين پژوهش، رابطه حاشيه‌نشيني با تهديدات امنيت ملي با بررسي نقش واسطه‌اي حس تعلق‎مكاني است. روش: اين پژوهش از نظر نوع، كاربردي و از نظر روشي، همبستگي مي‌باشد. جامعه آماري اين پژوهش حدود 48123 نفر هستند. تعداد نمونه بر اساس فرمول كوكران 384 نفر مي‌باشد. در اين پژوهش به‌منظور تعيين ميزان پايايي ابزارهاي پژوهش از روش آلفاي كرونباخ استفاده مي‌شود. مقدار پايايي كل پرسشنامه‌ها بالاتر از 0.910 محاسبه شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان مي‌دهد بين حاشيه‌نشيني با تهديدات امنيت ملي رابطه معناداري وجود دارد. همچنين نقش واسطه‌اي حس تعلق‎مكاني در جهت بررسي تأثير متغير حاشيه‌نشيني بر تهديدات امنيت ملي مورد تأييد مي‌باشد. نتيجه‌گيري: با افزايش حس تعلق‎مكاني در نواحي حاشيه‌نشين ماهدشت كرج از طريق مجموعه‌اي از اقدامات فرهنگي، اقتصادي، اجتماعي، بهسازي، نوسازي بافت مسكوني و مشاركت مردم اين نواحي مي‌توان امنيت اجتماعي اين شهر را بهبود بخشيد.