بررسي رابطه مديريت دانش با عملكرد سازماني: نقش ميانجي سبك‌هاي مديريتي

مقدمه: در عصر حاضر شركت‌ها و سازمان‌ها در پي دست‌يابي به ابزارهايي هستند كه موجب رشد و تعالي شده كه يك مزيت رقابتي توسعه مديريت دانش در سازمان است. اين پژوهش با هدف بررسي تأثير مديريت دانش بر عملكرد سازمان با نقش ميانجي سبك‌هاي مديريتي انجام شد.روش: براي اين منظور يك نمونه 400 نفري از كاركنان شركت‌هاي وابسته به صدا و سيما انتخاب شده است. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه‌ استفاده شد. هم‌چنين در اين پژوهش از سبك رهبري نيز به‌عنوان متغير ميانجي استفاده شده است تا بررسي شود كدام سبك مديريت در اين ميان بيش‌ترين تأثير را دارد. روايي پرسش‌نامه با استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي داده‌هاي به‌دست‌آمده از پرسش‌نامه تجزيه و تحليل شده و نتايج آن با استفاده از جداول و نمودارهاي آماري نشان داده شده است. براي بررسي نرمال بودن داده‌ها از آزمون كلموگروف اسميرنوف استفاده شده است و نرمال بودن داده‌ها تأييد شده است. براي بررسي فرضيه‌هاي در نظر گرفته شده در اين پژوهش از روش مدل معادلات ساختاري استفاده شده است.يافته‌ها: نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي‌دهد كه از بين متغيرهاي مستقل در نظر گرفته شده يادگيري سازماني بيش‌ترين تأثير را بر عملكرد سازمان دارد و در ارتباط بين فرايند ايجاد دانش و عملكرد سازمان سبك مديريتي كارمدار بيش‌ترين تأثير را دارد.نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي‌دهد كه از بين متغيرهاي مستقل در نظر گرفته شده يادگيري سازماني بيش‌ترين تأثير را بر عملكرد سازمان دارد و در ارتباط بين فرايند ايجاد دانش و عملكرد سازمان سبك مديريتي كارمدار بيش‌ترين تأثير را دارد.